Προβάλλονται όλα - 10 αποτελέσματαSorted by latest
Το βιβλίο επιχειρεί μια επισκόπηση των κοινωνικών ιδεών που στόχευαν στην απελευθέρωση του προλεταριάτου και στην κατάργηση της προϊστορίας. Η μεσσιανική αντίληψη του Μαρξ για την άνοδο στην εξουσία του προλεταριάτου και την πορεία από την αναγκαιότητα στην ελευθερία, οδήγησε σύντομα στο λενινιστικό δόγμα για το κόμμα νέου τύπου, που θα εκπλήρωνε αυτή την αποστολή.
Μια αποκαλυπτική μελέτη για την ολέθρια εκμετάλλευση των ανθρώπων στα σοβιετικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.
Στο συγκλονιστικό βιβλίο της για τη ζωή και τον θάνατο στο Γκουλάγκ του Στάλιν, η ιστορικός Golfo Alexopoulos υποστηρίζει ότι τα σοβιετικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας μεταξύ 1929 και 1953 βασίζονταν στη στυγνή εκμετάλλευση και συχνά διοικούνταν ως στρατόπεδα θανάτου. Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που εξετάζει το σωφρονιστικό σύστημα του Γκουλάγκ μέσα από το πρίσμα της υγείας, της ιατρικής και της ανθρώπινης εκμετάλλευσης, ένα καινούργιο εγχείρημα που αντλεί από αρχειακό υλικό, το οποίο μέχρι πρόσφατα δεν ήταν προσβάσιμο, και στόχο έχει να προσφέρει στους αναγνώστες μια νέα ανατριχιαστική άποψη για έναν από τους πυλώνες του σταλινικού τρόμου. Η συγγραφέας υποστηρίζει ότι η ανθρώπινη καταστροφή στο Γκουλάγκ ήταν προμελετημένη και ακόμα πιο εκτεταμένη από όσο άφηνε το καθεστώς να φανεί, συγκαλύπτοντας τις πραγματικές του διαστάσεις και τις φρικιαστικές του δυνατότητες.
Τα επικίνδυνα χρόνια της σοβιετικής πολιτικής
H διακεκριµένη ιστορικός Sheila Fitzpatrick καταπιάνεται µε τις δοµές εξουσίας στην ΕΣΣΔ υπό τον Στάλιν και ανατρέπει πολλές από τις κρατούσες απόψεις. Ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν ο αδιαµφισβήτητος ηγέτης επί δεκαετίες, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και για τον δυτικό κόσµο, µε αποτέλεσµα οι περισσότεροι ιστορικοί να αντιµετωπίζουν τους αξιωµατούχους του ως πειθήνια όργανα µε διακοσµητικό ρόλο. Όµως στην πραγµατικότητα αυτοί οι αξιωµατούχοι µοιράστηκαν σε έναν βαθµό την εξουσία και λειτούργησαν ως µία συλλογική οµάδα διακυβέρνησης από τα τέλη της δεκαετίας του ’20 ως τον θάνατο του Στάλιν.
Οι σταλινικές εκκαθαρίσεις του 1936-38 στην ΕΣΣΔ παρέσυραν χιλιάδες ξένους κομμουνιστές, ηγέτες και ακτιβιστές των εθνικών τμημάτων της Κομιντέρν. Οι Πολωνοί κομμουνιστές υπέστησαν τις συνέπειές τους χειρότερα από όλους τους άλλους. Από μια εκατοντάδα ηγετικών στελεχών του ΚΚ Πολωνίας, μελών του ΠΓ και της ΚΕ, βουλευτών, κ.ά., επέζησε μόνο ένας. Από τα 3817 μέλη του κόμματος που βρίσκονταν στα 1936 στην ΕΣΣΔ επέζησαν λιγότερα από 100 και από τους 15.000 Πολωνούς αντιφασίστες πρόσφυγες λίγες εκατοντάδες. Το ίδιο το ΚΚ Πολωνίας διαλύθηκε τον Αύγουστο του 1938 με απόφαση της Κομιντέρν, μετά από εντολή του Στάλιν, σαν μια πρακτορική οργάνωση. Οι ηγέτες και τα στελέχη του, παλιοί, δοκιμασμένοι αγωνιστές, σύντροφοι της Ρόζας Λούξεμπουργκ, συμμέτοχοι στην Οκτωβριανή Επανάσταση και το ρωσικό εμφύλιο, φυλακισμένοι για χρόνια στην Πολωνία από τη δικτατορία του Πιλσούντσκι, κατηγορήθηκαν ότι ήταν πράκτορες της POW, της Πολωνικής Στρατιωτικής Οργάνωσης. Στη συνέχεια οι διώξεις επεκτάθηκαν στον πολωνικό πληθυσμό της ΕΣΣΔ, κοστίζοντας στα 1937-38 περίπου 110.000 θύματα και δεκάδες χιλιάδες ακόμη, αιχμαλώτους πολέμου και εκτοπισμένους μετά το 1939.
Από τη συγγραφέα του Γκουλάγκ και του Σιδηρού Παραπετάσματος, η αποκαλυπτική ιστορία ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του Στάλιν, που οι προεκτάσεις του είναι αισθητές μέχρι σήμερα. Το 1929 ο Στάλιν εγκαινίασε την κολεκτιβοποίηση της γεωργίας, στην πράξη μια δεύτερη ρωσική επανάσταση, η οποία εξανάγκασε εκατομμύρια αγρότες να αποποιηθούν τη γη τους και να ενταχθούν σε κολχόζ. Το αποτέλεσμα ήταν ένας καταστροφικός λιμός, ο πιο φονικός στην ευρωπαϊκή ιστορία. Τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στην ΕΣΣΔ την περίοδο 1931-33. Αντί να στείλει βοήθεια, το σοβιετικό κράτος χρησιμοποίησε τον λιμό για να απαλλαγεί από ένα πολιτικό πρόβλημα. Από τους νεκρούς, τα τρία και πλέον εκατομμύρια ήταν Ουκρανοί, που δεν υπήρξαν τυχαία θύματα μιας κακής πολιτικής, αλλά στοχευμένα θύματα του κράτους.
Βετεράνος, μοναδικός επιζών εντέλει, των επαναστατικών κινημάτων σε έξι χώρες, μάρτυρας και συμμέτοχος σε αρκετές από τις μεγάλες νίκες και ήττες κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, ο Σερζ κατείχε απαράμιλλη γνώση για πρόσωπα και πράγματα -όπως απαράμιλλη ήταν η αφοσίωσή του στην αλήθεια. Κι ωστόσο θα μείνει στην ιστορία πάνω απ’ όλα ως ένας λόγιος αυτόπτης μάρτυρας, ως λογοτέχνης κατά βάση -ένας λογοτέχνης που μιλά κατευθείαν μέσα από τον πυρήνα μιας σοσιαλιστικής κουλτούρας της οποίας τις παραδόσεις και προσδοκίες, τις επιτυχίες και αστοχίες απέσταξε και διαφύλαξε στα γραπτά του.
Το “Από τον Λένιν στον Στάλιν” δημοσιεύτηκε από τον Σερζ ως μια πιο συνοπτική εκδοχή του εκτενούς βιβλίου του “Η μοίρα μιας επανάστασης”. Ο Σερζ ρίχνει φως στις εξελίξεις που καθόρισαν την εδραίωση του σταλινικού καθεστώτος -και εντέλει την κατοπινή ιστορία της ανθρωπότητας.
Mια καθηλωτική καταγραφή των μηνών πριν και μετά το τέλος του Στάλιν, που μας βοηθά να κατανοήσουμε πώς ο θάνατός του αναπροσδιόρισε την ιστορία του εικοστού αιώνα. H συγκλονιστική αφήγηση του Τζόσουα Ρούμπενσταϊν μας μεταφέρει πίσω στο δεύτερο μισό του 1952, όταν κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει το τέλος του εγκληματικού καθεστώτος του Iωσήφ Στάλιν. Ο ξαφνικός θάνατός του τον Mάρτιο του 1953 ήταν τόσο μυστηριώδης και δραματικός όσο και η ζωή του, ενώ αδιαμφισβήτητα αποτέλεσε σημείο καμπής για τον εικοστό αιώνα. Ο συγγραφέας ρίχνει νέο φως σε γνωστά και άγνωστα γεγονότα εκείνης της καθοριστικής περιόδου, όπως στις μηχανορραφίες των Mπέρια, Mαλένκοφ, Χρουστσόφ και των λοιπών «συντρόφων», οι οποίοι είχαν καταλάβει τη σημασία του επικείμενου χαμού του δικτάτορα, στις πραγματικές μαρτυρίες σχετικά με τον θάνατό του σε αντιδιαστολή με τις επίσημες εκδοχές.
Σοβιετική Ένωση. 1953. Ο Στάλιν πεθαίνει. Ο Ιβάν Γκριγκόριεβιτς απελευθερώνεται, έπειτα από τριάντα χρόνια στα στρατόπεδα της Γκούλαγκ. Επιχειρώντας να ξαναβρεί τη χαμένη του ζωή, θα διαπιστώσει πως τα χρόνια του τρόμου έχουν βυθίσει τη σοβιετική κοινωνία σ’ ένα τέλμα υποτέλειας και παραίτησης, και πως πρέπει να παλέψει σκληρά για να επιβιώσει σ’ έναν ουσιαστικά άγνωστό του κόσμο.
Πιάνοντας το νήμα του αγώνα που δίνει ο Ιβάν, ο Βασίλι Γκρόσμαν μάς δίνει ένα ακόμα βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα, οδηγώντας μας για άλλη μια φορά στον λαβύρινθο της σοβιετικής κοινωνίας.
Ο Σερζ έζησε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ζωές που θα μπορούσε να ζήσει ένας διανοούμενος του εικοστού αιώνα: άπατρις, με συμμετοχή σε κάθε ριζοσπαστικό κίνημα της εποχής του, από τους αναρχικούς έως τους Μπολσεβίκους, συμμετείχε στο αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα στην Ισπανία, αγωνίστηκε εναντίον του Χίτλερ και ήταν από τους πρώτους που άσκησαν σφοδρή κριτική κατά του Στάλιν στην ΕΣΣΔ. Η Σούζαν Σόνταγκ τον θεωρούσε ήρωα και πολλοί είναι εκείνοι που συμφωνούν μαζί της.
Στο παρόν βιβλίο, ο πολύ επιτυχημένος συγγραφέας Βίκτωρ Σουβόρωφ που είναι πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σοβιετικού Στρατού, ερευνά Σοβιετικά ντοκουμέντα που μόλις έγιναν προσβάσιμα στο κοινό και επανεκτιμά το υπάρχον ιστορικό υλικό ώστε να αναλύσει τον στρατηγικό σχεδιασμό του Στάλιν για την κατάκτηση της Ευρώπης και τους λόγους πίσω από την αμφιλεγόμενη υποστήριξή του στην Ναζιστική Γερμανία. Ο