Προβάλλονται όλα - 30 αποτελέσματαSorted by latest
Η ιστορική αλήθεια και ο Ριζοσπάστης
Στο παρόν βιβλίο ο Χρήστος Κεφαλής παρουσιάζει εκτενώς τα στοιχεία που μας υποχρεώνουν να δεχτούμε ότι το Κατίν είναι όντως ένα σταλινικό έγκλημα. Ανασκευάζει τα απίστευτα ψεύδη και τις παραχαράξεις στους ισχυρισμούς της σταλινικής πλευράς.
Το βιβλίο του Λεβ Κονσόν είναι μια πραγματική κάθοδος στον Άδη, χωρίς την ελπίδα της επιστροφής. Είναι μια καταβύθιση στα μύχια του Κακού, μια γνώση από εκείνες που δεν πρέπει να κατέχει ο άνθρωπος, όπως είπε πρόσφατα η Σβετλάνα Αλεξιέβιτς, η Ρωσίδα νομπελίστρια.
Το βιβλίο αυτό κονιορτοποιεί όχι μόνο το ψεύδος που εξακολουθούν να υποστηρίζουν οι υπερασπιστές του σταλινικού ζόφου αλλά και τις ψευδαισθήσεις όλων εκείνων που ισχυρίζονται πως η θεωρία είναι σωστή, αλλά η εφαρμογή της λάθος.
Το βιβλίο αυτό είναι μια κιβωτός συμπόνιας αλλά και μνήμης για όλους εκείνους που άδικα, απάνθρωπα και ανελέητα βασανίστηκαν και υπέφεραν στα σταλινικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Το βιβλίο επιχειρεί μια επισκόπηση των κοινωνικών ιδεών που στόχευαν στην απελευθέρωση του προλεταριάτου και στην κατάργηση της προϊστορίας. Η μεσσιανική αντίληψη του Μαρξ για την άνοδο στην εξουσία του προλεταριάτου και την πορεία από την αναγκαιότητα στην ελευθερία, οδήγησε σύντομα στο λενινιστικό δόγμα για το κόμμα νέου τύπου, που θα εκπλήρωνε αυτή την αποστολή.
Μία αναφορά των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.
Το κείμενο που παρουσιάζεται εδώ φυλάσσεται στα Εθνικά Αρχεία της Αγγλίας. Συντάχθηκε την άνοιξη του 1947, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για την Ελλάδα, όταν όλα έδειχναν ότι ο εμφύλιος πόλεμος όδευε ταχέως προς την γενίκευσή του.
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
Τα κείμενα αφορούν την πολιτική της Αριστεράς για την Μικρασιατική καταστροφή, τη Μακεδονία, τη Θράκη, το Βορειοηπειρωτικό, το ΕΠΟΣ του ’40, την Κατοχή, τα Δεκεμβριανά, τον «Εμφύλιο Πόλεμο», το Πολυτεχνείο, το 1821, την Εθνική Ενότητα, τη Λαϊκή Δημοκρατία, τη Θρησκεία, το Στρατό, τον ‘Ορκο, τη Βία, τον Φασισμό, την Δικτατορία του Προλεταριάτου καθώς και άλλα 24 κεφάλαια.
Καλώ τον καθένα να μελετήσει προσεκτικά και να βγάλει μόνος του το συμπέρασμα. Να κρίνει τι είναι και τι αξίζουν τα κόμματα που εκπροσωπούν την Αριστερά.
Ένα είναι βέβαιο, ότι στο πόνημα αυτό θα παρουσιασθούν ντοκουμέντα τα οποία θα είναι ισχυρά, γιατί είναι πραγματικά.
Το βιβλίο του Γιώργου Α. Λεονταρίτη φωτίζει άγνωστες πτυχές της διαδρομής της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς από τον Δεκέμβρη του 1944 έως το 1958, που η ΕΔΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Ο συγγραφέας, στρέφοντας τον φακό πίσω στον χρόνο, εστιάζει σε προσωπικότητες που σφράγισαν με την παρουσία τους την πορεία του τόπου, σε πρόσωπα που γοήτευσαν έναν ολόκληρο κόσμο, παρά τις αντιθέσεις και τις αντιπαλότητες.
Μια αποκαλυπτική μελέτη για την ολέθρια εκμετάλλευση των ανθρώπων στα σοβιετικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.
Στο συγκλονιστικό βιβλίο της για τη ζωή και τον θάνατο στο Γκουλάγκ του Στάλιν, η ιστορικός Golfo Alexopoulos υποστηρίζει ότι τα σοβιετικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας μεταξύ 1929 και 1953 βασίζονταν στη στυγνή εκμετάλλευση και συχνά διοικούνταν ως στρατόπεδα θανάτου. Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που εξετάζει το σωφρονιστικό σύστημα του Γκουλάγκ μέσα από το πρίσμα της υγείας, της ιατρικής και της ανθρώπινης εκμετάλλευσης, ένα καινούργιο εγχείρημα που αντλεί από αρχειακό υλικό, το οποίο μέχρι πρόσφατα δεν ήταν προσβάσιμο, και στόχο έχει να προσφέρει στους αναγνώστες μια νέα ανατριχιαστική άποψη για έναν από τους πυλώνες του σταλινικού τρόμου. Η συγγραφέας υποστηρίζει ότι η ανθρώπινη καταστροφή στο Γκουλάγκ ήταν προμελετημένη και ακόμα πιο εκτεταμένη από όσο άφηνε το καθεστώς να φανεί, συγκαλύπτοντας τις πραγματικές του διαστάσεις και τις φρικιαστικές του δυνατότητες.
Τα επικίνδυνα χρόνια της σοβιετικής πολιτικής
H διακεκριµένη ιστορικός Sheila Fitzpatrick καταπιάνεται µε τις δοµές εξουσίας στην ΕΣΣΔ υπό τον Στάλιν και ανατρέπει πολλές από τις κρατούσες απόψεις. Ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν ο αδιαµφισβήτητος ηγέτης επί δεκαετίες, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και για τον δυτικό κόσµο, µε αποτέλεσµα οι περισσότεροι ιστορικοί να αντιµετωπίζουν τους αξιωµατούχους του ως πειθήνια όργανα µε διακοσµητικό ρόλο. Όµως στην πραγµατικότητα αυτοί οι αξιωµατούχοι µοιράστηκαν σε έναν βαθµό την εξουσία και λειτούργησαν ως µία συλλογική οµάδα διακυβέρνησης από τα τέλη της δεκαετίας του ’20 ως τον θάνατο του Στάλιν.
Το Στη Σκιά του Στάλιν διερευνά την ιστορία του ΚΚΕ κατά την περίοδο 1918-1956, δείχνοντας πόσο ο εγχώριος κομμουνισμός συνδέθηκε με τις διεθνείς εξελίξεις. Η ιστορία του ΚΚΕ φανερώνει τον ρόλο που διαδραμάτισε η Μόσχα στους κόλπους των διαφόρων κομμουνιστικών κομμάτων της νοτιοανατολικής Ευρώπης, καθώς, όπως δείχνει ο Νίκος Μαραντζίδης, οι διεθνείς θεσμοί του κομμουνισμού (καθοδηγητικό κέντρο στη Μόσχα, Κομιντέρν, Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία, Κομινφόρμ, αδελφά κόμματα στα Βαλκάνια) δεν υπήρξαν απλοί εξωγενείς παράγοντες που επηρέασαν τον προσανατολισμό και τις πολιτικές επιλογές τους.
Ο νεαρός Τάκης Λαζαρίδης υπηρετούσε κανονικά τη στρατιωτική θητεία του όταν, τον Νοέμβριο του 1951, ξέσπασε στην Αθήνα η υπόθεση των ασυρμάτων του ΚΚΕ, με εξέχοντα κατηγορούμενο τον Νίκο Μπελογιάννη. Η δίκη, με την κατηγορία της κατασκοπείας (Α.Ν. 375/1936) έγινε το Φεβρουάριο του 1952. Οκτώ από τους 29 κατηγορουμένους καταδικάστηκαν σε θάνατο: Νίκος Μπελογιάννης, Δημήτρης Μπάτσης, Ηλίας Αργυριάδης, Νικόλαος Καλούμενος, Έλλη Ιωαννίδου, στρατιώτης Φιλάρετος (Τάκης) Λαζαρίδης, Χαράλαμπος Μπισμπιάνος.
Οι καταδικασμένοι σε θάνατο της δίκης Μπελογιάννη κρατήθηκαν στις φυλακές Καλλιθέας ολόκληρο τον Μάρτιο του ’52.
Το 1936, ο Βαρλάμ Σαλάμοφ, δημοσιογράφος και συγγραφέας, συλλαμβάνεται για αντεπαναστατική δράση και στέλνεται να εκτίσει την ποινή του στα σοβιετικά στρατόπεδα εργασίας – ένας από τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των σταλινικών εκκαθαρίσεων.
Οι “Ιστορίες από την Κολυμά”, αυτό το αριστούργημα της λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, είναι μια επική σειρά από σύντομα διηγήματα στα οποία αποτυπώνονται τα συνολικά δεκαεπτά χρόνια που ο συγγραφέας πέρασε στα σοβιετικά γκουλάγκ: έξι χρόνια ως σκλάβος στα χρυσωρυχεία της Κολυμά και στη συνέχεια, σε μια λιγότερο ανυπόφορη συνθήκη, ως αμειβόμενο νοσηλευτικό προσωπικό στις φυλακές-στρατόπεδα.
Ποιοι ήταν οι λόγοι και τα αίτια που οδήγησαν σε αυτό το μεγάλο και τραυματικό γεγονός για το κόμμα και τα μέλη του; Πώς και γιατί διαμορφώθηκαν δυο διακριτές ομάδες στο εσωτερικό του ΚΚΕ που έφτασαν να συγκρουστούν ανοιχτά στο 13ο Συνέδριο και έπειτα το καλοκαίρι του 1991; Αυτά είναι τα κεντρικά ερωτήματα του ανά χείρας βιβλίου. Δεν γράφτηκε για να δικαιώσει ιστορικά τη μία ή την άλλη πλευρά, ούτε για να αποτελέσει εργαλείο απλοϊκής εξήγησης μιας σύνθετης πραγματικότητας. Αντίθετα, είναι μια προσπάθεια κατανόησης μιας ταραγμένης περιόδου του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, σε συνάρτηση με τις διεθνείς εξελίξεις.
Το βιβλίο ξεκινάει με το κεφάλαιο για τη συγκρότηση της διακριτής «ομάδας Φλωράκη» μέσα στις φυλακές και ξετυλίγει την ιστορία του ΚΚΕ από τη στιγμή που ο Χαρ. Φλωράκης αναλαμβάνει τα ηνία του κόμματος το 1972 και φτάνει μέχρι το καλοκαίρι του 1991 και τα τραυματικά γεγονότα της διάσπασης. Ταυτόχρονα, επικεντρώνεται στα ιδεολογικά και πολιτικά σχήματα, τις κοσμοεικόνες και τις επιρροές που οδήγησαν στη συγκρότηση των δυο διακριτών ιδεολογικών ρευμάτων στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80 στο εσωκομματικό πεδίο του ΚΚΕ και μελετά τους λόγους και τα αίτια της σκληρής εσωκομματικής κρίσης και σύγκρουσης.
Παράλληλα, μέσα από τις πρωτογενείς μαρτυρίες μιας σειράς ανθρώπων που ενεπλάκησαν –άμεσα ή έμμεσα– στα γεγονότα, το βιβλίο αποτυπώνει το κλίμα της περιόδου και ψυχογραφεί την κατάσταση με τα μάτια των πρωταγωνιστών του τότε.
Κωδικός «OV Rhodos Reg. – Nr. 2748/67»
«Είναι ένα βιβλίο-γροθιά στο στομάχι. Ο Γιώργος Μπακαλιός αφηγείται με γλαφυρό τρόπο αυτά που ακούγαμε ή διαβάζαμε, περί ψυχολογικών βασανιστηρίων στα οποία η ΣΤΑΖΙ υπέβαλε τα θύματά της. Ο Μπακαλιός βίωσε «επί του πεδίου», και περιγράφει στις σελίδες του βιβλίου του, το πλούσιο επιστημονικό οπλοστάσιο που χρησιμοποιούσε η ΣΤΑΖΙ για να συνθλίβει την ανθρώπινη ψυχή. Για να πάρει αυτά που ήθελε από τα θύματά της, η ΣΤΑΖΙ δεν σακάτευε το σώμα αλλά πρωτίστως την ψυχή τους.
Για τον συγγραφέα, η Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος, και ιδιαίτερα μετά το 1850 στον βορειοελλαδικό χώρο και ιδιαίτατα της δεκαετίας του ’40, ήταν πάντα ένας τομέας που από τα παιδικά του χρόνια τον έλκυε και τον γοήτευε ιδιαίτερα. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται οι μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν από κοντά, μέσα στο σπίτι τους, την Κόκκινη Βία που σημειώθηκε κατά τη δεκαετία 1940-50 από τους μηχανισμούς του ΚΚΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.
Μια βία που δεν ήταν τυχαία αλλά ήταν υποκινούμενη, μεθοδευμένη και οργανωμένη από κάποια “αθέατα” κέντρα.
Το βιβλίο διερευνά την πολυσχιδή συνάντηση εβραίων και εαμικής Αντίστασης από την αρχή της Κατοχής μέχρι και τα χρόνια του Εμφυλίου, φέρνοντας στο ίδιο πλαίσιο αρχειακά ίχνη, βιβλιογραφικές πηγές και μαρτυρίες. Αναζητά τους όρους ένταξης των εβραίων στην Αντίσταση και, αντίστροφα, τις μορφές -και τα όρια- κινητοποίησης της Αντίστασης στην κατεύθυνση υποστήριξης της πιο κατατρεγμένης από τους Ναζί μερίδας του πληθυσμού. Οι “Συναγωνιστές” βαφτίστηκαν έτσι από την προσφώνηση των αγωνιστών του ΕΑΜ μεταξύ τους. Μία λέξη που αντηχεί τη διάθεση των ανθρώπων να συμπήξουν μία αγωνιστική συλλογικότητα πέρα και πάνω από παλιούς διαχωρισμούς και διακρίσεις καταγωγής, θρησκείας και ταυτότητας.
Μια ιστορική μελέτη με σημαντικά ντοκουμέντα και σπάνιο αρχειακό υλικό. Η ιστορική μελέτη του Ν. Παπαδάτου έχει δύο βασικούς στόχους: α. τη δημοσίευση ορισμένων σπάνιων αρχειακών υλικών που θα βοηθήσουν τους ερευνητές στη μελέτη των πρώην σοβιετικών αρχείων προκειμένου να εμπλουτιστεί η βιβλιογραφία περί του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα, β. την ιστορική ερμηνεία των εν λόγω τεκμηρίων.
Στο βιβλίο περιέχονται σημαντικά έγγραφα πρωτογενών αρχείων της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Επιπροσθέτως, αναφέρονται και καταγράφονται σημαντικές δευτερογενείς πηγές (άρθρα, βιβλία, μελέτες κ.λπ.) οι οποίες είναι σπάνιες και δυσεύρετες στην ελληνική γλώσσα
Ψάχνοντας στο αρχείο ενός Έλληνα Αξιωματικού του Εθνικού μας Στρατού ανακάλυψα ένα μικρό βιβλιαράκι που δεν αναφέρει όνομα εκδότη αλλά πρέπει να τυπώθηκε λίγο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και αναφέρει ένα έγκλημα των Ρώσων μπολσεβίκων στο Πολωνικό δάσος του Κατύν εκείνη την εποχή. Αυτό μας δείχνει και κάτι ακόμα: η μογγολική ασιατική στέπα είναι βαθιά ριζωμένη στην σλαβική – ρωσική ψυχή και εκδηλώνεται με βάρβαρες πρακτικές ανεξάρτητα την μορφή που κατευθύνει αυτήν την Σλαβική Αυτοκρατορία, είτε λέγεται Ιβάν ο τρομερός, είτε Στάλιν, είτε Πούτιν!
Για πολλά χρόνια η ζωή του Νίκου Ζαχαριάδη, του μακροβιότερου και του μοναδικού αρχηγού του ΚΚΕ, ο οποίος επί 25 ολόκληρα χρόνια καθοδήγησε – σε εποχή μεγάλων ιστορικών συγκυριών – το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα, υπήρξε ένα «ταμπού». Τόσο για τους οπαδούς του, όσο και για τους αντιπάλους του. Υπήρχε ένας μύθος γύρω από το πρόσωπό του, μέχρι ενός σημείου ευεξήγητος και υποβολιμιαίος, που δεν μπορούσε να διαπεραστεί. Σε πολλά τμήματά του αυτός ο μύθος τελικά έσπασε, οπότε αποκαλύφθηκαν πολλά για τη δράση του, για τις σκέψεις, για την προσωπικότητά του. Η ανθρώπινη διάστασή του έγινε πιο προσιτή με τις μαρτυρίες που εκ των υστέρων κατατέθηκαν. Πάνε πολλά χρόνια που έχει γκρεμιστεί εκείνος ο θρύλος του σχετικά νεαρού Έλληνα «πατερούλη», κατά εικόνα και ομοίωση του πρεσβύτερου Στάλιν
Οι σταλινικές εκκαθαρίσεις του 1936-38 στην ΕΣΣΔ παρέσυραν χιλιάδες ξένους κομμουνιστές, ηγέτες και ακτιβιστές των εθνικών τμημάτων της Κομιντέρν. Οι Πολωνοί κομμουνιστές υπέστησαν τις συνέπειές τους χειρότερα από όλους τους άλλους. Από μια εκατοντάδα ηγετικών στελεχών του ΚΚ Πολωνίας, μελών του ΠΓ και της ΚΕ, βουλευτών, κ.ά., επέζησε μόνο ένας. Από τα 3817 μέλη του κόμματος που βρίσκονταν στα 1936 στην ΕΣΣΔ επέζησαν λιγότερα από 100 και από τους 15.000 Πολωνούς αντιφασίστες πρόσφυγες λίγες εκατοντάδες. Το ίδιο το ΚΚ Πολωνίας διαλύθηκε τον Αύγουστο του 1938 με απόφαση της Κομιντέρν, μετά από εντολή του Στάλιν, σαν μια πρακτορική οργάνωση. Οι ηγέτες και τα στελέχη του, παλιοί, δοκιμασμένοι αγωνιστές, σύντροφοι της Ρόζας Λούξεμπουργκ, συμμέτοχοι στην Οκτωβριανή Επανάσταση και το ρωσικό εμφύλιο, φυλακισμένοι για χρόνια στην Πολωνία από τη δικτατορία του Πιλσούντσκι, κατηγορήθηκαν ότι ήταν πράκτορες της POW, της Πολωνικής Στρατιωτικής Οργάνωσης. Στη συνέχεια οι διώξεις επεκτάθηκαν στον πολωνικό πληθυσμό της ΕΣΣΔ, κοστίζοντας στα 1937-38 περίπου 110.000 θύματα και δεκάδες χιλιάδες ακόμη, αιχμαλώτους πολέμου και εκτοπισμένους μετά το 1939.
“Ο Λιμόνοφ δεν είναι μυθιστορηματικός χαρακτήρας. Υπάρχει. Γνωριζόμαστε. Υπήρξε αλήτης στην Ουκρανία, είδωλο του σοβιετικού αντεργκράουντ, άστεγος και μετά θαλαμηπόλος ενός δισεκατομμυριούχου στο Μανχάταν, μοδάτος συγγραφέας στο Παρίσι, στρατιώτης χαμένος στα Βαλκάνια και τώρα, στο απέραντο μπουρδέλο του μετακομμουνισμού, γηραιός χαρισματικός ηγέτης ενός κόμματος νεαρών ντεσπεράντο. Ο ίδιος βλέπει τον εαυτό του σαν ήρωα, άλλοι μπορεί να τον θεωρούν αγύρτη: επ’ αυτού, επιφυλάσσομαι.
Είναι μια ζωή επικίνδυνη, αμφίσημη: ένα κανονικό περιπετειώδες μυθιστόρημα. Είναι επίσης, κατά τη γνώμη μου, μια ζωή που μας λέει κάτι. Όχι μόνο για εκείνον, τον Λιμόνοφ, όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά για την ιστορία όλων μας από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά”.
Στο βιβλίο αυτό δημοσιεύονται κείμενα που ανήκουν σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη: από μικρά διηγήματα μέχρι καταγραφές στο δημοσιογραφικό σημειωματάριο του συγγραφέα. Καλύπτουν το χρονικό διάστημα μίας δεκαετίας, περίπου, και αποτελούν πολύτιμες ψηφίδες του πολυσχιδούς και πολυεπίπεδου έργου του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.
Την ίδια στιγμή, μας προσφέρουν μια καλειδοσκοπική ματιά στην εποχή και μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα τα γεγονότα που συντάραξαν την πατρίδα του και επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την πορεία της ευρωπαϊκής ιστορίας κατά τον 20ό αιώνα…
Βετεράνος, μοναδικός επιζών εντέλει, των επαναστατικών κινημάτων σε έξι χώρες, μάρτυρας και συμμέτοχος σε αρκετές από τις μεγάλες νίκες και ήττες κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, ο Σερζ κατείχε απαράμιλλη γνώση για πρόσωπα και πράγματα -όπως απαράμιλλη ήταν η αφοσίωσή του στην αλήθεια. Κι ωστόσο θα μείνει στην ιστορία πάνω απ’ όλα ως ένας λόγιος αυτόπτης μάρτυρας, ως λογοτέχνης κατά βάση -ένας λογοτέχνης που μιλά κατευθείαν μέσα από τον πυρήνα μιας σοσιαλιστικής κουλτούρας της οποίας τις παραδόσεις και προσδοκίες, τις επιτυχίες και αστοχίες απέσταξε και διαφύλαξε στα γραπτά του.
Το “Από τον Λένιν στον Στάλιν” δημοσιεύτηκε από τον Σερζ ως μια πιο συνοπτική εκδοχή του εκτενούς βιβλίου του “Η μοίρα μιας επανάστασης”. Ο Σερζ ρίχνει φως στις εξελίξεις που καθόρισαν την εδραίωση του σταλινικού καθεστώτος -και εντέλει την κατοπινή ιστορία της ανθρωπότητας.
«Τώρα θα μου πεις, με ρώτησε, ήταν τόσο μεγάλο το κακό που κοιμόμασταν πάνω από τους στάβλους, παρέα με τις αγελάδες και με τις πολλές ή λίγες μυρωδιές τους και τ’ αναφέρω; Όχι αδερφέ, από τέτοια ήμασταν μαθημένοι, το κακό ήταν η συμπεριφορά αυτών που μας φύλαγαν ακόμα και αυτές τις ώρες της ανάπαυσης. Ήταν οι κλωτσιές, οι γροθιές, το βρίσιμο και η κάθε λίγο και λιγάκι υπενθύμιση πως ήμασταν οι “εχθροί του λαού” και φυσικά και του κόμματος, που μας κόστιζε.
Τη σωματική βία την αντέχεις, την ψυχολογική δεν υποφέρεις. Η καθημερινή ταπείνωση, το τσαλαπάτημα του φιλότιμου, άλλοι το λένε εγωισμό, χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι να σταματήσει αυτή η συμπεριφορά ήταν που μας εξόργιζε, μας πονούσε όσο δεν φαντάζεσαι».
Σοβιετική Ένωση. 1953. Ο Στάλιν πεθαίνει. Ο Ιβάν Γκριγκόριεβιτς απελευθερώνεται, έπειτα από τριάντα χρόνια στα στρατόπεδα της Γκούλαγκ. Επιχειρώντας να ξαναβρεί τη χαμένη του ζωή, θα διαπιστώσει πως τα χρόνια του τρόμου έχουν βυθίσει τη σοβιετική κοινωνία σ’ ένα τέλμα υποτέλειας και παραίτησης, και πως πρέπει να παλέψει σκληρά για να επιβιώσει σ’ έναν ουσιαστικά άγνωστό του κόσμο.
Πιάνοντας το νήμα του αγώνα που δίνει ο Ιβάν, ο Βασίλι Γκρόσμαν μάς δίνει ένα ακόμα βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα, οδηγώντας μας για άλλη μια φορά στον λαβύρινθο της σοβιετικής κοινωνίας.
Το βιβλίο του Roger Scruton “Τρελοί, Τσαρλατάνοι, Ταραχοποιοί” αποτελεί μια συντριπτική κριτική της σύγχρονης αριστερής σκέψης. Εξετάζοντας τους συγγραφείς της Νέας Αριστεράς που κυριάρχησαν στον φιλοσοφικό δημόσιο διάλογο για πάνω από πενήντα χρόνια -Χομπσμπάουμ, Τόμσον και Μίλιμπαντ Σαρτρ, Φουκώ και Ντελέζ Αντόρνο, Λούκατς και Χάμπερμας Γκράμσι, Μπαντιού και Ζίζεκ ο Scruton επικρίνει τις ιδέες τους, αφού πρώτα επιχειρεί να εξηγήσει το έργο τους.
Το βιβλίο του Γιεγκόρ Γκαϊντάρ είναι μια μαρτυρία τεκμηριωμένη με αρχειακό υλικό που μεταφράζεται στη γλώσσα μας για πρώτη φορά και αναδεικνύει ζητήματα τα οποία θα βοηθήσουν τον Έλληνα αναγνώστη να κατανοήσει τα βαθύτερα αίτια της κατάρρευσης μίας από τις ισχυρότερες αυτοκρατορίες του 20ού αιώνα. Έγγραφα, πρακτικά συνεδριάσεων, αποφάσεις των κομματικών και κρατικών οργάνων, συνεντεύξεις και ημερολόγια συνιστούν ένα πρωτογενές υλικό που όχι απλώς εντάσσεται οργανικά στην αφήγηση, μα και που καθιστά το βιβλίο ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα που καθηλώνει τον αναγνώστη.
Ο Σερζ έζησε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ζωές που θα μπορούσε να ζήσει ένας διανοούμενος του εικοστού αιώνα: άπατρις, με συμμετοχή σε κάθε ριζοσπαστικό κίνημα της εποχής του, από τους αναρχικούς έως τους Μπολσεβίκους, συμμετείχε στο αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα στην Ισπανία, αγωνίστηκε εναντίον του Χίτλερ και ήταν από τους πρώτους που άσκησαν σφοδρή κριτική κατά του Στάλιν στην ΕΣΣΔ. Η Σούζαν Σόνταγκ τον θεωρούσε ήρωα και πολλοί είναι εκείνοι που συμφωνούν μαζί της.
Το πρώτο μυθιστόρημα ενός από τους πιο γνωστούς αντιφρονούντες του σοβιετικού καθεστώτος εκδόθηκε στη Σοβιετική Ένωση το 1962 με την άδεια του ίδιου του Χρουστσόφ σε μια περίοδο που προωθούσε φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Τέσσερα χρόνια αργότερα η κυκλοφορία των έργων του Σολζενίτσιν «πάγωσε» και τα μυθιστορήματά του έβγαιναν παράνομα από τη Σοβιετική Ένωση για να εκδοθούν σε χώρες της Δύσης. Στο μεταξύ όμως ο Ντενίσοβιτς έγινε ορόσημο και οι συνθήκες κράτησης στα σταλινικά γκουλάγκ έγιναν γνωστές σε όλο τον κόσμο.
Μια απέραντη τοιχογραφία του συστήματος των φυλακών και των στρατοπέδων στην πρώην Σοβιετική Ένωση από το 1918 ώς το 1956, και κυρίως κατά τη σταλινική περίοδο, ένα σύγχρονο έπος όπου η αβάσταχτη σκληρότητα των περιγραφών μετριάζεται συχνά από το χιούμορ, τα αυτοβιογραφικά κεφάλαια εναλλάσσονται με μεγάλους ιστορικούς πίνακες, και μέσα από όλα αυτά προβάλλει η τραγική μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων. Ένα βιβλίο που σφράγισε τον 20ό αιώνα
Ένα αποκαλυπτικό ντοκουμέντο για την δράση του κομμουνιστικού κόμματος το οποίο μέσω των μετωπικών του οργανώσεων προσπάθησε να αλώσει το ελληνικό κράτος. Σε αυτό το μικρό αλλά και ταυτόχρονα περιεκτικό βιβλίο περιγράφεται το πώς με την δημιουργία της ΕΔΑ και της νεολαίας Λαμπράκη το ΚΚΕ προσπάθησε να καταλάβει ειρηνικά, αφού δεν τα κατάφερε με τα όπλα, την εξουσία στην χώρα μας. Επίσης γίνεται εκτενής αναφορά στις προδοτικές θέσεις του κόμματος στα θέματα της Μακεδονίας και της Κύπρου και ξεσκεπάζεται η ξενοκίνητη ηγεσία του.