Heidegger

“Στο πλαίσιο της χαϊντεγγεριανής σκέψης τα συμπεράσματα για το δίκαιο και το λόγο του είναι σαφή: το οντολογικό Δίκαιο, ό,τι εννοούμε ως όρχηση του Dasein προς το Είναι, ως εναρμόνιση με την Τάξη του και εναντίωση στην εξάρθρωσή της, δεν συμβιβάζεται ούτε με τη νεοκαντιανή διάκριση είναι και δέοντος, ούτε με την υποταγή στην ηθικο-δικαιική ευθύνη/ενοχή. Η όποια εμπειρία του ηθικού στον Heidegger είναι τελικά σιγητική και ταπεινοφρόνως υμνούσα, εννοούσα και ευχαριστιακή, είναι λόγος της Ποίησης, στον οποίο ο υστεροχαϊντεγγεριανός ησυχασμός θα δώσει απόλυτη προτεραιότητα, κλείνοντας και υπερβαίνοντας ό,τι για το δίκαιο μας είχε ήδη αποσαφηνίσει η υπαρκτική αναλυτική.