Δήμητρα Παπαδήμα

«Τι όμορφη αγορίστικη φωνή. Καλύτερα να κοιτάζω το κενό για να αποφύγω αυτό το βλέμμα που καίει. Κι ύστερα να πολεμήσω το αίσθημα που ολοταχώς φουντώνει με φιλικές κουβέντες αναμεταξύ μας. Καλυμμένα λόγια. Ερωτηματικά που δεν απαντιούνται. Κρατήσου, σε παρακαλώ αλλά εσύ, σαν μουτρωμένο αγόρι έρχεσαι όλο και πιο κοντά. Μέσα μου βαθιά τρελαίνομαι από έρωτα μα δεν μου το μαρτυράω… Αχ παραφροσύνη, σε καλοδέχομαι όμως λυπήσου με…»