Προβάλλονται όλα - 18 αποτελέσματαSorted by latest
Λέξεις που αποπειρώνται να αποτυπώσουν ένα νόημα μέσα στο χάος του κόσμου,
ποιήματα που απηχούν τον υπαρξιακό τρόμο του σύγχρονου υποκειμένου, το βάρος της
σύμπλευσης με το αλλότριο, οι θανατερές αποχρώσεις της μοναξιάς, όλα αυτά
ξεδιπλώνονται στο βιβλίο αυτό, την τελευταία ποιητική δοκιμή του Άγγελου Δημητρίου.
Tο αυτοβιογραφικό στοιχείο στην περίπτωση του διηγήματος είναι συγκεκαλυμμένο και λογοτεχνικά διαμεσολαβημένο, με την επιλογή της τριτοπρόσωπης αφήγησης και πλοκής, ενώ στις αμιγώς αυτοβιογραφικές σελίδες ξετυλίγεται απροκάλυπτα σε άμεσο αυτοαναφορικό λόγο. Aλλά και οι δύο αυτοβιογραφίες με τη σειρά τους επικοινωνούν και με το ποιητικό έργο του Φιλύρα, καθώς παρουσιάζουν κοινά με αυτό μοτίβα. Παράλληλα, προβάλλει έκδηλο το στοιχείο της λογοτεχνικότητας, με στοιχεία μοντερνισμού πριν από τον μοντερισμό.
Πολύ σύντομα μετά τον θάνατο του Σουρή η δόξα του ξεχάστηκε και η κριτική σε βάρος του οξύνθηκε, ενώ από ένα σημείο και μετά επικράτησε ένα είδος πλήρους αδιαφορίας, σαν να μην είχε υπάρξει πότε ο ποιητής μας… Ωστόσο με την πάροδο του χρόνου και ειδικά κατά τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μία σταδιακή επανεκτίμηση της αξίας του Σουρή… Αλλά πολύ μεγαλύτερη από τον χώρο της κριτικής είναι η αναβίωση της δημοφιλίας του και πάλι στο πλατύ κοινό, με το οποίο φαίνεται ότι ο ποιητής, σε πείσμα των κριτικών που τον καταδίκασαν, εξακολουθεί να συνομιλεί ακόμη και σήμερα… Η σύγχρονη αναγέννηση της δημοφιλίας του Σουρή οφείλεται στην καταπληκτική αντιστοιχία ανάμεσα στα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που βίωσε και θίγει με τη σάτιρά του και στα προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας από τη Μεταπολίτευση και μετά… Γενικά οι αδυναμίες του μέσου Έλληνα που σκιαγραφεί ο Σουρής στα ποιήματά του ανταποκρίνονται σε πολλές από αυτές που φημολογείται ότι ο λαός μας εξακολουθεί να έχει μέχρι και σήμερα… Μέσα στα ποιήματα του Σουρή ο μέσος Έλληνας αναγνωρίζει τον εαυτό του ως καρικατούρα και σήμερα όπως και τότε.
Σε αυτή την «Έρημη Χώρα», την άνυδρη γη, όπου το τραγικό «εξορίζεται» γιατί το ζητούμενο είναι η με ωφελιμιστικούς, εμπορικούς και εικονικούς όρους «ευτυχία», όπου δεν υπάρχει χώρος για το «αλλιώς της ύπαρξης», για την υπαρξιακή διακινδύνευση που οδηγεί στην αυθυπέρβαση και πληρότητα, όπου οι ήρωες και οι άγιοι είναι όχι απλώς εξοβελισμένοι, αλλά – αν και όταν εμφανιστούν- πρέπει να εξαφανιστούν ως απειλούντες τη «σταθερότητα», πορεύεται με τον «Λιποτάκτη» του ο ποιητής Άγγελος Δημητρίου, πορεύεται «εσωτερικεύοντας» τη γύρω δυστοπία, αλλά ως «εξόριστος», ως απέναντι σε αυτή την δυστοπική πραγματικότητα, πορεύεται αναζητώντας το ανθρώπινο πρόσωπο…
Το βιβλίο που κρατά ανατυπωμένο σήμερα στα χέρια του ο αναγνώστης/τρια είναι μια πολύ σπάνια έκδοση του 1936 που είχε κυκλοφορήσει σε μόλις 160 αντίτυπα.
Εκδόθηκε τότε με την ευκαιρία του επαναπατρισμού των λειψάνων της Βασιλικής Οικογένειας και αφιερώθηκε στην μνήμη του Βασιλέως Κωνσταντίνου Α’ του επονομαζόμενου και «Στρατηλάτη».
– Εφέτος που συμπληρώνονται 160 έτη (Ιούνιος 1863 – Ιούνιος 2023) από την αναγόρευση του Πρίγκηπος Γεωργίου Χριστιανού ως Βασιλέα της Ελλάδος με αποτέλεσμα να ενσωματωθούν στην Ελλάδα οι Ιόνιοι νήσοι. Στην επέτειο αυτή αφιερώνουμε την επανέκδοση του βιβλίου.
Τι μπορεί, αλήθεια, να προσφέρει ένα ακόμη ποιητικό εγχειρίδιο, ειδικά στον χώρο μας, τον Πατριωτικό χώρο. Μπορεί, μπορεί να προσφέρει και μάλιστα πολλά. Το σημαντικότερο είναι ότι αποδεικνύει το ότι δεν βρισκόμαστε σε πνευματικό τέλμα. Αποδεικνύει, επίσης, ότι οι ιδέες μας είναι ζωντανές και ως τέτοιες φωλιάζουν μέσα στις ψυχές μας.
Δεν είναι κάτι το στείρο που απλά ήρθε και πέρασε ανεπιστρεπτί. Ειδικά για τον άνθρωπο, τον δημιουργό, είναι η απόδειξη ότι δεν είναι μόνον μαχητής του Πατριωτισμού αλλά, ας μου επιτραπεί η έκφραση, και φορέας του Ρομαντισμού που διέπει, ανά τους αιώνες την ιδεολογία μας.
Ο σύγχρονος -και κυρίως ο μη γερμανόφωνος-αναγνώστης-, που θα θελήσει να μπει σήμερα στην περιπέτεια να διαβάσει τον Φάουστ, θα σκοντάψει σε δύο εμπόδια: πρώτον, στον τεράστιο όγκο του έργου (12.111 στίχοι, οι περισσότεροι σε μέτρο και ομοιοκαταληξία) και, δεύτερον, στην πεποίθηση (μέχρι προκαταλήψεως) ότι πρόκειται για ένα έργο περίπλοκο, βαθιά στοχαστικό· ένας ποιητικός λαβύρινθος. Και όμως, όποιος θα είχε, στην αυγή του 21ου αιώνα, την υπομονή και την τόλμη να διαβάσει τον Φάουστ, θα έμενε έκπληκτος από τα κωμικά στοιχεία, τις κωμικές σκηνές και καταστάσεις που είναι διάχυτες και στα δύο μέρη του έργου. Ο Γκαίτε χαρακτηρίζει τον Φάουστ “τραγωδία”. Πράγματι, αν πλησιάσει κανείς το έργο από την οπτική της “Τραγωδίας των Λογίων”, της “Τραγωδίας της Μαργαρίτας”, της “Τραγωδίας της Ελένης”, ή γενικότερα της “Τραγωδίας της Ανθρωπότητας”, θα διαπιστώσει, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, ότι ο Φάουστ είναι μια τεράστια τραγωδία, σε δύο μέρη, που χωρίζεται σε επιμέρους μικρότερες τραγωδίες.
Η Πέμπτη Δεκάδα των Κάντο ή Λεοπολδινά Κάντο -όπως συχνά αναφέρονται στην διεθνή βιβλιογραφία- γράφτηκε στο Ραπάλο της Βορείου Ιταλίας, μεταξύ 1935 και 1937, καθώς ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ερχόταν με μεγάλες ματωμένες δρασκελιές. Στην παγκόσμια κριτική βιβλιογραφία έχει καθιερωθεί η άποψη πως αφηγούνται την δημιουργία και τις τύχες της Monde dei Paschi, της πρώτης στον κόσμο μη τοκογλυφικής, συνεταιριστικής τράπεζας, η οποία ιδρύθηκε στην πόλη της Σιένας, το 1624. Η άποψη αυτή αφαιρεί από τα εν λόγω Κάντο την συνοχή, που εμφανέστατα έχουν. Μια δημιουργική, αυτεξούσια, ανάγνωση καθιστά προφανές πως αντικείμενο της Πέμπτης Δεκάδας των Κάντο είναι η αναζήτηση από τον ποιητή εκείνου του «παρελθόντος που είναι ακόμα ζωντανό, του παρελθόντος που αξίζει να ζήσει στο μέλλον», στην δίνη που δημιουργεί η ύπαρξη της Monte dei Paschi, μιας τράπεζας εντελώς διαφορετικής από αυτές που -σύμφωνα με τον ποιητή- προκάλεσαν μια πρώτη παγκόσμια σφαγή και ετοιμάζονταν να προκαλέσουν μια δεύτερη. Ήρωας των Κάντο είναι ο ίδιος ο ποιητής, ο οποίος κατεβαίνει «στον κόσμο των σκιών, των μεταμορφώσεων, των παραλληλισμών», για ν’ ανασύρει «υλικό για διάβασμα, υλικό για τραγούδια, υλικό για κραυγές, την ιστορία μιας φυλής». Το δίχως άλλο, αυτή η φυλή ήταν για τον ποιητή Pound η μία, αδιάσπαστη, φυλή των Ανθρώπων.
Ο Θεός είναι αγάπη. Το είπε ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού και «μύστης των αρρήτων», ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, το βεβαιώνουν και πλήθος άνθρωποι, που τον συνάντησαν και βίωσαν εναργός αυτή την αλήθεια στο διάβα της Ιστορίας. Η μαρτυρία τους έχει αποκρυσταλλωθεί μέσα από έντονες ζυμώσεις σε ατέλειωτη ποικιλία ιδιαίτερων και τις περισσότερες φορέα απίστευτα δυσχερών περιστάσεων και αντανακλά σε εκπληκτικά όμορφες ανθρώπινες ενέργειες. Το υποψιαζόμαστε κι εμείς στις καλύτερες στιγμές της ζωής μας, αυτές που τη γλυκαίνουν και μας εξανασταίνουν, καθώς γευόμαστε τα αγγίγματα της αγάπης Του και αποκτούμε αμυδρή έστω- αίσθηση ότι το γίγνεσθαι, το τόσο αδυσώπητο και εξουθενωτικό όπως το αντιλαμβανόμαστε συνήθως, μας φανερώνεται σε τούτες τις θαυμάσιες στιγμές έλλαμψης να εξυφαίνεται από μια υπέροχη μυστική πανδαισία στραφταλισμάτων της δημιουργικής απερινόητης και πανσθεουργού αγάπης Του.
Μια συλλογή σε συνέχεια της ποιητικής παρουσίας του συγγραφέα, όπου συνυφαίνεται η μνήμη με το παρόν, ο υπαρξιακός φόβος με την ερωτική μοναξιά. Εικόνες που πλάθονται με ρώμη και περιδινίζονται γύρω από πάθη, αναμνήσεις και αγωνίες. Εκφράζονται από μια ώριμη ποιητική φωνή μέσω ενός συγκρατημένου και στέρεα αρθρωμένου λυρισμού. Συναισθήματα που εγείρονται συνεπαίρνουν τον αναγνώστη στο ταξίδι μιας ποίησης που ξέρει τι γυρεύει και πώς να το ανακαλύψει…
Μία μεταφυσική περιπλάνηση στα χαοτικά σύνορα που διακρίνουν τα θεμέλια της Ύπαρξης, από την απαρχή της Ζωής μέχρι την άβυσσο του Θανάτου. Αντλώντας την ζωτική δύναμη της Νιτσεϊκής Φιλοσοφίας και την δημιουργική ενέργεια της Κολασμένης Ποίησης, διατρανώνεται μία αρχέγονη Βούληση που κάμπτει παράδοξα τους λεπτεπίλεπτους αρμούς της Λογικής.
Η θεματολογία της ποιητικής αυτής συλλογής σχετίζεται κυρίως με την φίμωση των εθνικών ιδεών και την επαναφορά των εθνικών ιδανικών.
Στην πρώτη αυτήν ποιητική συλλογή του Γεωργίου Καραμαδούκη θα αναγνώσετε ποιήματα πατριωτικά που εξυμνούν τους αγώνες των Ελλήνων. Ο ποιητής ως ιστορικός συγγραφέας ήταν φυσιολογικό να επηρεαστεί από τις μάχες του ελληνισμού και να τις αποτυπώσει σε ποιητικό λόγο.
Έστω και για μια φορά στην ζωή του, κάθε άνθρωπος θα φτάσει κάποια στιγμή στα σπλάχνα του Άδη, στο ακρότατο όριο της οδύνης. Σημείο όχι κατα ανάγκην αρνητικό, αλλά σίγουρα οριακό. Εκεί όπου το ποτάμι του χρόνου στερεύει ή στρέφεται προς την αντίθετη κατεύθυνση
Μια ποιητική συλλογή για όσους, με ρομαντισμό και αφοσίωση, επενδύουν ακόμα στα παραδοσιακά ιδεώδη και μάχονται για έναν καλύτερο κόσμο… Με λυρικές και ρεαλιστικές εικόνες, υπαρξιακές διερωτήσεις και πολιτικούς- κοινωνικούς προβληματισμούς, δίνεται ένα πνευματικό καλειδοσκόπιο που διαπερνά ολόκληρη την συλλογική πνευματική μας πορεία. Ένα έξοχο δείγμα τέχνης στα χνάρια της παράδοσης.
Πεζά και ποιήματα αναφορικά με το διαχρονικό αφήγημα της εθνικιστικής κοσμοθεωρίας. Ένα αέρινο βαθύπνοο πέρασμα από τις Παραδοσιακές Αρχές, σαν φωτεινό όνειρο μέσα στο σκοτάδι του μοντέρνου κόσμου… Με άξονα την εποικοδομητική κριτική στη Νεωτερικότητα, το βιβλίο αυτό παρουσιάζει την εθνικιστική ανθρωπολογία και αισθητική, μέσω πεζών και ποιημάτων ανορθολογικού προσανατολισμού.
Μια εκτενής δίγλωσση έκδοση των ποιημάτων του «μεγάλου τεχνίτη» σε μετάφραση Χρίστου Γούδη. Στο έργο περιέχονται και τα απαγορευμένα «Κάντος Φασίστας» που έγραψε ο Πάουντ στα ιταλικά, τα οποία, πέραν του ότι ήταν για χρόνια εξαφανισμένα, δεν έχουν ακόμα μεταφρασθεί σε καμία ξένη γλώσσα (πλην μιάς δυσεύρετης μετάφρασης στα αγγλικά).
Το βιβλίο αναφέρεται στην ζωή, την ποιητική γραφή, και την κοινωνική δράση του μεγάλου ποιητή. Είναι εμπλουτισμένο με άφθονο φωτογραφικό υλικό μέσα από το οποίο ξετυλίγεται σεναριακά η ζωή, οι φιλίες, το έργο και οι περιπέτειες του Πάουντ.