Προβάλλονται όλα - 5 αποτελέσματαSorted by latest
Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913
H επίσημη, από ελληνικής πλευράς, κήρυξη, τού εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, πολέμου –γνωστού ως Α΄ Βαλκανικού– αναγγέλθηκε στον Στόλο μας τα ξημερώματα της Παρασκευής, 5ης Οκτωβρίου του 1912. «Ήρεμος επέρασενη νύκτα» εκείνη «εις τον Φαληρικόν όρμον», υποστηρίζει ο κατά την εποχή εκείνη Ανθυποπλοίαρχος, και μετέπειτα Ναύαρχος, Δ. Φωκάς.
«Η μάχη του Σαρανταπόρου ήτον μία από τας μάχας που θα ομιλήση η Ιστορία» έγραφε ο Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, ο αρχηγός πυροβολικού της Στρατιάς Θεσσαλίας, στη γυναίκα του το 1912.
Η Ελλάδα πράγματι ξεκίνησε την πολεμική της εξόρμηση στις αρχές του 20ού αιώνα με «σιδηρά» ορμή και ακαταμάχητο επιθετικό πνεύμα. Οι εκστρατείες του 1912-13 αποτέλεσαν την κορύφωση των πόθων και των προσπαθειών ενός ολόκληρου αιώνα. Αναμφισβήτητα, το τελικό αποτέλεσμα των πολεμικών αγώνων της δεκαετίας 1912-1922 δεν ικανοποίησε τους Έλληνες.
Η εκατονταετηρίδα από τη Μικρασιατική Καταστροφή αποτελεί αφορμή για αναστοχασμό και νέα «επίσκεψη» των σημαντικών αυτών γεγονότων. Όπως διαπίστωσε εύστοχα το 1934 ο Αριστοκλής Αιγίδης, ένας Μικρασιάτης στην καταγωγή δημοσιολόγος, το 1922 σήμανε τη λήξη ενός (διακεκομμένου) «εκατονταετούς πολέμου» μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, ο οποίος ξεκίνησε το 1821. Ωστόσο, ιδωμένο μέσα σε ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο, το μέγεθος της Μικρασιατικής Καταστροφής μετριάζεται. Κι αυτό διότι η Ελλάδα, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, επιτέλεσε ένα τεράστιο ποιοτικό άλμα, και από απαξιωμένη δύναμη (1897) έφτασε να γίνει προσωρινά υπολογίσιμος γεωπολιτικός παράγοντας στην Εγγύς Ανατολή (1920).
Η ανάλυση των εξελίξεων αυτής της εμπόλεμης δεκαετίας βασίζεται κυρίως στα σχόλια των Times του Λονδίνου και της Revue des Deux Mondes (της γαλλικής επιθεώρησης των τεχνών, των γραμμάτων αλλά και της διεθνούς πολιτικής, που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και επιρροής εκείνη την εποχή στην Ευρώπη και την Αμερική). Τα απομνημονεύματα και οι αναλύσεις κορυφαίων Ελλήνων αξιωματικών (του Βίκτωρος Δούσμανη, του Λεωνίδα Παρασκευόπουλου, του Ιωάννη Μεταξά, του πρίγκιπα Ανδρέου, του Κλεάνθους Μπουλαλά κ.ά.) αποτελούν επίσης βασική πηγή για την ανά χείρας μελέτη.
Το σπανιότατο έργο του αντιστράτηγου Λεωνίδα Παρασκευόπουλου, Αρχηγού του Ελληνικού Στρατού κατά την περίοδο 8 Νοεμβρίου 1918 – 8 Νοεμβρίου 1920, επανεκδίδεται για πρώτη φορά, ύστερα από σχεδόν έναν αιώνα. Οι αναμνήσεις του καλύπτουν την ταραγμένη ιστορική περίοδο από το 1896 έως το 1920.
Το συγγραφικό πόνημα «Σαραντάπορο, Κιλκίς, Λαχανάς: οι πρώτες μας νίκες» έχει ως κεντρικό του θέμα την περιγραφή των ως άνω μαχών οι οποίες πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων 1912 –1913. Σ
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του δοκιμίου του Ηλία Ι. Κύρου καταλαβαίνει ο αναγνώστης, πόσο συγκλονιστικά επίκαιρο είναι. Ακριβώς επειδή γράφτηκε πριν 58 χρόνια, υπό την προοπτική των ετών διαπιστώνει κανείς την διαχρονική αδυναμία του νεοελληνικού κράτους να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις και να προβλέψει τα προβλήματα που μπορεί να ανακύψουν στο μέλλον. Με ασυγχώρητη αφέλεια αποδέχεται διαβεβαιώσεις -που ενίοτε είναι πολύ αόριστες και μη αξιόπιστες- κάποιων μεγάλων δυνάμεων και συμπλέει με αυτές, εις βάρος των εθνικών συμφερόντων, χωρίς μάλιστα να έχει εξασφαλίσει ανταλλάγματα.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.