Προβάλλονται όλα - 19 αποτελέσματαSorted by latest
Αρχαιολογική – ανθρωπολογική – γενετική – γλωσσολογική μελέτη
Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα ερευνητικό συγγραφικό εγχείρημα διεπιστημονικής προσέγγισης στο θέμα του προσδιορισμού των απαρχών της εμφάνισης των Ελλήνων και της γλώσσας τους, που όπως είναι γνωστό είναι ενσωματωμένο στο ευρύτερο και περίπλοκο ινδοευρωπαϊκό πρόβλημα.
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ, Η ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΣΚΙ ΣΕΧΙΡ – ΑΔΑΝΑ
Στην μεγάλη νικηφόρα, αλλά πύρρειο νίκη, το Εσκί Σεχίρ, 9 Ιουλίου 1921, στην πρώτη γραμμή ο σαλπιγκτής Ιωάννης Γκέκας σάλπιζε όλη μέρα «επίθεση» και «προχωρείτε – προχωρείτε», ώσπου μια σφαίρα τον τραυμάτισε στο πόδι, τον ακινητοποίησε και σταμάτησε το σάλπισμά του. Η μονάδα του τον άφησε πίσω… τον περισυνέλλεξαν Γάλλοι σύμμαχοι των Τούρκων και τους τον παρέδωσαν μαζί με άλλους Έλληνες αιχμαλώτους… Λεπτομέρειες θα διαβάσετε στις αναμνήσεις του, αλλά παρά την μεγάλη καταστροφή του Ελληνικού Στρατού, για πολλούς λόγους, η σάλπιγγα του Γιάννη δεν σάλπισε ποτέ άμυνα ή οπισθοχώρηση και αντιλαλούν, ακόμη στα φαράγγια του Εσκί Σεχίρ, τα σαλπίσματα, «προχωρείτε – προχωρείτε».
“Όσο για το ελληνικό έθνος, ξεχασμένο απ’ όλο τον κόσμο μετά την πτώση του, δεν θεωρήθηκε άξιο αναφοράς ακόμα και από τους ξένους ιστορικούς. Επίσης, τίποτα πιο σκοτεινό από την ιστορία της δουλείας του. Δεν είχε καν ένα μοναδικό τύπο σκλαβιάς. Οι κυριότεροι τύραννοί του, άλλοι με τουρμπάνια και άλλοι με κελεμπίες, του στέρησαν ακόμη και το δικαίωμα να θεραπεύει τα δεινά που υπέφερε. Αν και οι Τούρκοι κατέλαβαν τα νησιά της Κύπρου, της Κρήτης, της Εύβοιας, της Πελοποννήσου ή κάποιες άλλες περιοχές της Ελλάδας, δεν γινόταν καμία αναφορά στους Έλληνες κατοίκους αυτών των χωρών, αλλά στους Ενετούς, τους Γενουάτες, ή στους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ. Το όνομα των Ελλήνων δεν αναφερόταν καθόλου. Έτσι, η ιστορία της Ελλάδος έχει γίνει η ιστορία των Οθωμανών, των Ενετών, των Γενουατών και των Ιπποτών της Μάλτας”.
Με το παρόν ευελπιστώ ότι επισημαίνω και αναδεικνύω όλες τις ηθικές οικονομικές απόψεις του Ησίοδου, στο ποίημά του Έργα και Ημέρα, και συνάμα και τις κοινωνικές, πολιτικές, δικαιακές και άλλες απόψεις του ποιητή, που σχετίζονται με την κοινωνική και πολιτική συγκρότηση υπό καθεστώς ηθικής και δικαιοσύνης. Εάν ετυμολογικά το όνομα Ησίοδος παράγεται από τη λ. ήσις = ευφροσύνη, τέρψις και τη λ. είδω = λέγω, κτίζω, γινώσκω, το δε όνομα Πέρσης από τη λ. πέρση = σιτάρι, γη δημητριακών, τότε αυτό σημαίνει ότι «έχουμε στα χέρια τα κλειδιά» ερμηνείας και κατανόησης του Έργα και Ημέραι. Μιλάμε για την ευφροσύνη ή την τέρψη που λέγεται, δομείται, γιγνώσκεται μέσω καλλιέργειας σιτηρών – γενικά δημητριακών! Το συγκεκριμένο έργο ανήκει στα λυρικά έπη, το τραγουδούσαν στην αρχαιότητα με συνοδεία μουσικών οργάνων, σε μουσικούς δρόμους και μελωδίες που το καθιστούσαν εύκολο στην απομνημόνευση. Είναι ο λόγος, που επί αιώνες ο Ησίοδος ήταν… δάσκαλος των Ελλήνων, αλλά και άλλων λαών αφού το έργο του αυτό ανήκε στα βασικά διδασκόμενα μαθήματα.
Οι περιπλανήσεις ενός Ηπειρώτη φούρναρη μέχρι τους δρόμους των Βεδουΐνων.
Ένα καλογραμμένο βιβλίο –το πρώτο της συγγραφέως, με σπουδές Μηχανολόγου-Μηχανικού του Α.Π.Θ.– που δεν θα το ενέτασσα στα μυθιστορήματα, παρ’ όλο που στη δόμησή του έχει τέτοια «φόρμα», και ας έχει αναμεμιγμένα ιστορικά και μυθοπλαστικά στοιχεία, πρόσωπα, γεωγραφικούς χώρους, διαδραματιζόμενα γεγονότα. Θα έλεγα πως είναι ένα μεγάλο διήγημα, με λιτό και στιβαρό λόγο, χωρίς τα «φιλολογικά στολίδια» που φορτώνουν τις «μυθιστορίες» τους οι σύγχρονοι συγγραφείς, και τα οποία αποτελούν αντικείμενο των φιλολόγων όταν καταπιάνονται με τα «καλολογικά στοιχεία».
Η γραφή είναι λιτή, δωρική –ή μάλλον λακωνική– ίσως… ηπειρώτικη! Τέτοια που ταιριάζει σε ανθρώπους που οι πετροφάισσες γυναίκες της Ηπειρωτικής γης ανέθρεψαν σε δουλευτάδες-σμιλευτές της πέτρας, κτιστάδες τοξωτών γεφυριών και σημαντικού κάλλους οικοδομημάτων (ναών, παλατιών, οικιών), σε φουρναραίους τεχνίτες του ζυμαριού που το μετέτρεπαν σε ανθρώπινη αμβροσία και «γλυκά καλούδια», σε… ευεργέτες, γιατί το ευεργετείν ήταν και είναι έκφραση προσωπικής και ατομικής μεγαθυμίας και καλοκαγαθίας, σε… τέκνα του Ορφέα, που πάνω στην αρχέγονη πεντατονική κλίμακα και ρυθμολογία, άρμοζαν τις ψυχικές αρμονίες του σε καημούς, χαράς και μοιρολογιών… Μαύρα μου χελιδόνια…
Οι χώροι δράσης είναι με σαφήνεια προσδιορισμένοι γεωγραφικά: τα Τσαραπλανά, χωριό στο Πωγώνι, βορειοδυτικά των Ιωαννίνων, στην κορυφή ενός τριγώνου, με τις άλλες δύο «κορφές» στο Μπουκουρέστι της άνωθεν του Δουνάβεως Βλαχίας και στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί δρούσαν οι «Τσαραπλανιώτες φουρναραίοι», αφήνοντας στον γενέθλιο τόπο τους φαμίλιες, γονικά και τέκνα, λατρεμένες συζύγους, μάνες, αδελφές και κόρες, μέχρι που να καζαντίσουν και να επιστρέψουν στην πατρίδα με ένα γερό κομπόδεμα και να βάλουν τέρμα σε όλα τα προβλήματα που η φτώχεια και η ανέχεια γεννούσε.
Ο Θεός είναι αγάπη. Το είπε ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού και «μύστης των αρρήτων», ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, το βεβαιώνουν και πλήθος άνθρωποι, που τον συνάντησαν και βίωσαν εναργός αυτή την αλήθεια στο διάβα της Ιστορίας. Η μαρτυρία τους έχει αποκρυσταλλωθεί μέσα από έντονες ζυμώσεις σε ατέλειωτη ποικιλία ιδιαίτερων και τις περισσότερες φορέα απίστευτα δυσχερών περιστάσεων και αντανακλά σε εκπληκτικά όμορφες ανθρώπινες ενέργειες. Το υποψιαζόμαστε κι εμείς στις καλύτερες στιγμές της ζωής μας, αυτές που τη γλυκαίνουν και μας εξανασταίνουν, καθώς γευόμαστε τα αγγίγματα της αγάπης Του και αποκτούμε αμυδρή έστω- αίσθηση ότι το γίγνεσθαι, το τόσο αδυσώπητο και εξουθενωτικό όπως το αντιλαμβανόμαστε συνήθως, μας φανερώνεται σε τούτες τις θαυμάσιες στιγμές έλλαμψης να εξυφαίνεται από μια υπέροχη μυστική πανδαισία στραφταλισμάτων της δημιουργικής απερινόητης και πανσθεουργού αγάπης Του.
Ο Γεώργιος Κουτσονίκος με το πόνημά του αυτό προσεπάθησε να καλύψει την τραγική εθνική περίοδο (1946-49), του παρ’ ολίγον αφανισμού αυτού του τόπου. Ήταν η εποχή που το Κ.Κ.Ε. με την έναρξη του ενόπλου αγώνος ανταποκρίνετο εις την εντολήν που του είχε δώσει το 2ο Συνέδριο της Γ΄ Διεθνούς, που είχε λάβει χώρα στη Μόσχα το 1920. Δηλαδή, να συγκροτηθεί εις βάρος των λαών της βαλκανικής ένα νέο κράτος «η ανεξάρτητη Μακεδονία» η οποία τελικώς θα ήτο υπό την ένωση σοσιαλιστικών σοβιετικών δημοκρατιών. Με άλλα λόγια, η κάθοδος του Σοβιέτ στη Μεσόγειο. Η ιστορική αλήθεια, για όσους δεν έζησαν την κατάρα της εποχής εκείνης, βρίσκεται στις σελίδες του ανεκτίμητου αυτού βοηθήματος…
Ο Γεώργιος Κουτσονίκος με το πόνημά του αυτό προσεπάθησε να καλύψει την τραγική εθνική περίοδο (1946-49), του παρ’ ολίγον αφανισμού αυτού του τόπου. Ήταν η εποχή που το Κ.Κ.Ε. με την έναρξη του ενόπλου αγώνος ανταποκρίνετο εις την εντολήν που του είχε δώσει το 2ο Συνέδριο της Γ΄ Διεθνούς, που είχε λάβει χώρα στη Μόσχα το 1920. Δηλαδή, να συγκροτηθεί εις βάρος των λαών της βαλκανικής ένα νέο κράτος «η ανεξάρτητη Μακεδονία» η οποία τελικώς θα ήτο υπό την ένωση σοσιαλιστικών σοβιετικών δημοκρατιών. Με άλλα λόγια, η κάθοδος του Σοβιέτ στη Μεσόγειο. Η ιστορική αλήθεια, για όσους δεν έζησαν την κατάρα της εποχής εκείνης, βρίσκεται στις σελίδες του ανεκτίμητου αυτού βοηθήματος…
Το 1941 με την συνθηκολόγηση της χώρας μας, ο στρατός της Βουλγαρίας, μέλος τότε του Άξονα, ανέλαβε υπό την επιτήρησή του την περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Οι εντολές της Γερμανικής Διοίκησης ήταν σαφείς, ούτε βιαιοπραγίες, ούτε εκτοπισμοί για την προσάρτηση εδαφών. Οι Βούλγαροι όμως προχώρησαν σε στυγερά εγκλήματα κατά των Ελλήνων.
Το 1941 με την συνθηκολόγηση της χώρας μας, ο στρατός της Βουλγαρίας, μέλος τότε του Άξονα, ανέλαβε υπό την επιτήρησή του την περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Οι εντολές της Γερμανικής Διοίκησης ήταν σαφείς, ούτε βιαιοπραγίες, ούτε εκτοπισμοί για την προσάρτηση εδαφών. Οι Βούλγαροι όμως προχώρησαν σε στυγερά εγκλήματα κατά των Ελλήνων. Εγκλήματα που δεν έγιναν γνωστά, από Αριστερούς και «Δεξιούς» γιατί η Βουλγαρία με την λήξη του πολέμου πέρασε στο κομμουνιστικό στρατόπεδο και για αυτούς συγχωρείται.
Το βιβλίο αναφέρεται στον εθνοϊερομάρτυρα μητροπολίτη Δράμας και Σμύρνης Χρυσόστομο Καλαφάτη. Ο συγγραφέας παρακολουθεί την πορεία του Χρυσοστόμου από τη γέννησή του μέχρι το μαρτυρικό του θάνατο που συμπίπτει με το μαρτυρικό τέλος του μικρασιατικού ελληνισμού. Σε παράρτημα παρουσιάζονται ενδιαφέροντα τεκμήρια από τη ζωή και τη δράση του Αγίου Χρυσοστόμου, καθώς και η ασματική ακολουθία του.
«Με τα λόγια αυτά του ποιητή μας Γιώργου Σαρακηνίδη θέλω να παρουσιάσω το παρόν έργο, που στην πραγματικότητα είναι τα απομνημονεύματα ενός γέροντα ιερέα, που έζησε τα δραματικά γεγονότα της γενοκτονίας του ποντιακού μας λαού, στην επίμαχη περιοχή του Δυτικού Πόντου, όπου η θηριωδία της ανθρώπινης κτηνωδίας βρήκε το αποκορύφωμα έκφρασής της, κάτω από την καθοδήγηση της σουλτανικής και μετέπειτα της κεμαλικής εξουσίας, στη γειτονική Τουρκία, με την ανοχή και στήριξη των χριστιανικών δυνάμεων της Ευρώπης, μηδέ της νεοσύστατης τότε Σοβιετικής Ρωσίας εξαιρουμένης».
Μια βροντερή φωνή, ακούστηκε τότε, μέσα στο πλήθος, στα Σουβουτζούκια. ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗ. Η φυγή, που οι τούρκοι επεδίωκαν, είχε πετύχει. Μπήκαν μέσα στα χωριά οι Σπαχήδες, με τους τσέτες και έγινε αυτό, που πριν απ’ αυτούς, είχε γράψει γι’ αυτούς, ο μεγάλος Βίκτωρ Ουγκώ, ο οποίος είπε: «Θέλεις να καταστρέψεις μια πόλη; Δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο, παρά έναν τούρκο και ένα δαδί».
«… Θεωρώντας το σχέδιο συστηματικής εξόντωσης των Ελληνικών πληθυσμών, που εφαρμόζεται από της ανακωχής… καταγγέλλω επίσημα, ενώπιον όλου του κόσμου, τις ανήκουστες ωμότητες και διακηρύσσω, με τον πιο ενεργητικό τρόπο, ότι η κοινή συνείδηση δεν μπορεί πλέον ν’ ανεχθεί όπως οι Έλληνες παραμείνουν στο εξής υπό αυτόν το ζυγό καθότι, όποιες και αν ήταν οι κυβερνήσεις της Τουρκίας αποδείχθηκαν ανίκανες να διοικήσουν πληθυσμούς άλλης φυλής και άλλης θρησκείας, και διότι με τις απάνθρωπες μεθόδους καταισχύνουν τη σύγχρονη ανθρωπότητα και τον πολιτισμό… » (Ζωρζ Κλεμανσώ, εν ονόματι όλων των συμμάχων, Ιούνιος 1919.
Με τους δυο εμφυλίους πολέμους (1944 και 1946-1949) περιορίσαμε τις δυνατότητες αντοχών κι εθνικών διεκδικήσεων. Η Αγγλία, με μοχλό τις αδυναμίες της Ελλάδας τα χρόνια εκείνα, μας επέβαλε πολιτική και πολιτικούς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής κληρονόμησαν την επιρροή της Αγγλίας πάνω στην Ελλάδα, υιοθέτησαν την τακτική της και την εφάρμοσαν με πιο ωμό τρόπο. Στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες πολιτικοί συνωστίζονταν στα παρασκήνια των ξένων μηχανισμών ελέγχου της πολιτικής ζωής της χώρας. Η άμεση ή έμμεση αυτή εξάρτηση και η διηνεκής κατάρα της φυλής, η διχόνοια, δεν επέτρεψαν το σχεδίασμα και την οργάνωση μιας μακρόπνοης στρατηγικής πάνω στα εθνικά θέματα.
Όλοι οι λαοί, μέσα από τη ζώσα ροπή της ιστορικής τους διαδρομής προσπαθούν να επιβιώσουν και να προκόψουν.
Η προκοπή αυτή εξαρτάται από πολλές παραμέτρους, μεταξύ των οποίων, συγκαταλέγονται η παρεχόμενη τεχνολογική, πνευματική, οικονομική και ηθική εκπαίδευση, οι αρχές της ομαδικότητας και του συνεργατισμού. Το ποιος ευθύνεται περισσότερο ή ολιγότερο, ο ηγέτης ή ο λαός, στην περίπτωση κακοτυχίας, είναι ένα πρόβλημα, ανάλογο με εκείνο που κυκλοφορούσε, έντονα, από τη δεύτερη δεκαετία, μέχρι και την έβδομη του 20ου αιώνα: Ποίοι γράφουν την ιστορία, οι ηγέτες ή οι λαοί;
Μετά την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών στη Βουλή των Ελλήνων στις 25 Ιανουαρίου 2019, επόμενος σημαντικό σταθμός στην προσπάθεια παγίωσης της μακεδονοποίησης των Σκοπίων υπήρξε η ένταξη του κράτους αυτού στο ΝΑΤΟ, στις 27 Μαρτίου 2020, με το όνομα «Βόρειο Μακεδονία». Σε αυτό το χρονικό διάστημα γράφτηκαν τα 28 κεφάλαια αυτού του βιβλίου υπό μορφή άρθρων, τα οποία δημοσιεύτηκαν σε διαδικτυακούς τόπους και εφημερίδες.
Ο αγώνας αυτός ξεκίνησε στις 17 Ιουνίου 2018 στο Πισοδέρι της Φλώρινας. Την ίδια στιγμή, σε απόσταση τριάντα χιλιομέτρων από το Πισοδέρι, στο χωριό Ψαράδες υπογραφόταν η κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών από τον Έλληνα υπουργό εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και τον Σκοπιανό ομόλογό του Νικόλα Ντιμιτρόφ, παρουσία των πρωθυπουργών των δύο χωρών, Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ. Μερικές χιλιάδες Ελλήνων πολιτών συγκεντρωθήκαμε στο Πισοδέρι, στο χωριό όπου ήταν παρατεταγμένοι οι άνδρες της ελληνικής αστυνομίας και των ΜΑΤ του προδοτικού καθεστώτος των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Οι αστυνομικοί αυτοί σχημάτισαν κλοιό, ώστε να παρεμποδίσουν την κίνηση των διαδηλωτών προς τους Ψαράδες, ενώ ελικόπτερο της αστυνομίας ήλεγχε την κίνηση του κόσμου από αέρος.
Με το γνώριμο γλωσσικό ύφος και με βάση μεγάλη σε έκταση και βάθος βιβλιογραφική έρευνα ο συγγραφέας απαντά με σωρεία αποδεικτικών στοιχείων σε θέματα που αφορούν στην νέα θρησκεία του ελληνικής καταγωγής Χριστού.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.