Χάρολντ Μπλουμ

Το βιβλίο αυτό οριστικοποιεί μια θέση που επωαζόταν στο έργο του Χάρολντ Μπλουμ από τις αρχές του ’70, αν όχι κι από την πρώτη στιγμή: ότι η σχετικότητα των αξιών στο πεδίο της τέχνης έχει κάποια όρια – όρια που δεν αλλοίωσε εκ βάθρων καμιά κοσμογονική μεταβολή στη Δύση των ιστορικών χρόνων, πόσο μάλλον των νεότερων. Αυτός είναι ένας άλλος τρόπος να υποστηρίξει κανείς την πίστη του στην αντικειμενικότητα του αισθητηριακού κόσμου και να υψώσει το ανάστημά του προς όσους εξέλαβαν την εκλέπτυνση των ερμηνευτικών εργαλείων ως λαμπρό εφαλτήριο διακήρυξης της πιο βάρβαρης σχετικοκρατίας. Ο Δυτικός Κανόνας είναι, λοιπόν, ένα σοφό έργο πολεμικής υπέρ των κεκτημένων του πολιτισμού (των γραπτών μνημείων του) και των δικαιωμάτων του εφήμερου αναγνώστη. Το πράγμα είναι απλό: ζούμε λίγο, και πρέπει κανείς να μην κλέβει απ’ τις μέρες μας.