Προβάλλονται όλα - 14 αποτελέσματαSorted by latest
Πετρέλαιο, Χρήμα, Φόνοι και η Γέννηση του FBI
Κατά τη δεκαετία του 1920, οι άνθρωποι με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο ήταν τα μέλη της φυλής των Οσέιτζ στην Οκλαχόμα. Από τη στιγμή που ανακαλύφθηκε πετρέλαιο στις περιοχές τους, διέθεταν αυτοκίνητα με προσωπικό οδηγό και ζούσαν σε επαύλεις.
Η επική αναμέτρηση για την κυριαρχία στον αρχαίο κόσμο
Φανταστείτε το εξής σκηνικό: Είστε ένας σπουδαίος βασιλιάς της ελληνιστικής εποχής. Μαζί σας έχετε έναν στρατό, τον πιο καλά εκπαιδευμένο, τον πιο καλά εξοπλισμένο, τον πιο αγαπητό από τους θεούς. Οι αιχμές των σαρισών τους είναι πιο πολυάριθμες κι από τα αστέρια. Είναι εκπαιδευμένοι να κινούνται και να πολεμούν σαν ένα σώμα.
Η φάλαγγα δεν χάνει ποτέ.
Το παρόν βιβλίο του Γιάννη Βλαχογιάννη γράφτηκε ύστερα από μακροχρόνιες έρευνές του σε αμέτρητα –γνωστά και άγνωστα– ιστορικά ντοκουμέντα και αποτελεί καρπό έντιμης μεταχείρισης, αυστηρού κοσκινίσματος και εξονυχιστικής αντιπαραβολής όλων των διαθέσιμων πηγών.
Στις 18-12-1916 ο Αμερικανός πρόεδρος Ουίλσον απηύθυνε διακοίνωση προς τις εμπόλεμες ευρωπαϊκές δυνάμεις, μέσω της οποίας ζητούσε να πληροφορηθεί τους σκοπούς για τους οποίους πολεμούσε το καθένα από τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.
Οι σύμμαχοι της Αντάντ στην δική τους κοινή διακοίνωση συμπεριλάμβαναν μεταξύ των στόχων τους:
– Την απελευθέρωση των λαών οι οποίοι τελούσαν κάτω από την φονική τυραννία των Τούρκων.
– Την εκδίωξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την Ευρώπη, καθώς αυτή απεδείχθη τόσο ριζικά ξένη προς τον Δυτικό πολιτισμό.
Στο παρόν κείμενο ο επιφανής ιστορικός Άρνολντ Τόϋνμπυ αποσκοπώντας στην τεκμηρίωση της απάντησης των Συμμάχων προς τον πρόεδρο Ουίλσον, εξιστορεί εν συντομία τις σφαγές και γενοκτονίες εις βάρος των χριστιανικών και των υπόλοιπων γηγενών πληθυσμών από τους Οθωμανούς και τους Νεοτούρκους, από την πρώτη εγκατάσταση των τουρκικών φύλων στα εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι και το 1916.
Εκ των περιεργοτέρων, αλλά και των δραματικωτέρων επεισοδίων της νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας είναι η πάλη του μεγάλου σοφού της νεωτέρας Ελλάδος και αναμορφωτού του Γένους Αδαμαντίου Κοραή εναντίον του πρώτου Κυβερνήτου Ιωάννου Καποδίστρια. Ελάχιστα έχουν γραφή μέχρι σήμερον περί του θέματος τούτου και ταύτα εν είδει κριτικής εις έργα αναφερόμενα εις τον βίον του Κοραή ή του Καποδίστρια ή εις γενικώτερα της Ελληνικής Ιστορίας, άνευ προσφυγής εις εκ των πηγών της εποχής εκείνης δυνάμενα να αντληθούν στοιχεία. Δια τούτο εθεωρήσαμεν σκόπιμον να προβώμεν εις ειδικήν έρευναν, εκ της οποίας απέρρευσεν η παρούσα μελέτη. Προς πληρεστέραν δε κατανόησιν, εθερωρήσαμεν σκόπιμον όπως προτάξωμέν τίνα, εν είδη εισηγήσεως, περί των αιτιών τα οποία προδιέθετον δυσμενώς τον Κοραήν εναντίον του Καποδίστρια και των εν αρχή φιλικών σχέσεων μεταξύ των δύο τούτων μεγάλων ανδρών της νεωτέρας Ελλάδος.
Με τον τίτλο Πρακτικός Ιδεαλισμός εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Βιέννη το 1925, από τις εκδόσεις της “Πανευρώπης”, ένας τόμος που περιείχε τρία δοκίμια του Ρίχαρντ Ν. Κουντενχόβε-Καλέργκι. Καθώς έχει δημιουργηθεί μεγάλος θόρυβος τα τελευταία χρόνια, τόσο στην Ευρώπη όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, για ένα υποτιθέμενο “Σχέδιο Καλλέργη”, αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε το σημαντικό αυτό έργο στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, για πρώτη φορά σε πλήρη μετάφραση, χωρίς περικοπές και παρεμβάσεις.
Η Πανευρώπη, το magnum opus του Ρίχαρντ Κουντενχόβε-Καλέργκι, εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Βιέννη το 1923. Γραμμένο λίγο μετά την λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το έργο είχε ως πρωταρχικό σκοπό την αποφυγή μιας ακόμη αιματοχυσίας μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών καθώς και την αποτροπή στο μέλλον μιας σοβιετικής/ρωσσικής εισβολής. Ο συγγραφέας εξέθετε και αιτιολογούσε την πεποίθησή του ότι προκειμένου η Ευρώπη να μην καταντήσει ξανά πεδίο μάχης των μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων καθώς και για να αντέξει τον διεθνή οικονομικό ανταγωνισμό θα έπρεπε να ενοποιηθεί σε μια συνομοσπονδία αποτελούμενη απ’ όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Προκειμένου αυτή η ενοποίηση να καταστεί δυνατή θα χρειαζόταν η σταδιακή αντικατάσταση κάθε εθνικής ταυτότητας και συνείδησης από μια κοινή, για όλους, ευρωπαϊκή.
Θεωρούμενο επί αιώνες ως η «χρυσή βίβλος» της στρατηγικής στην Ευρώπη, το έργο του Βεγέτιου αναλύει τις αρχές της στρατηγικής και της τακτικής των Ρωμαίων την εποχή της παντοδυναμίας τους, από το πώς γινόταν η στρατολόγηση των νεοσυλλέκτων και η οργάνωση των λεγεώνων μέχρι τις διατάξεις μάχης και τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι προκειμένου να επικρατήσουν στον πόλεμο επί των αντιπάλων τους.
«Το Εθνικόν δράμα, του οποίου τελευταία πράξις υπήρξεν η άμαχος καταστροφή του Ελληνικού Στρατού εν Μικρά Ασία και η εκρίζωσις των απομεινάντων μετά την σφαγήν και την αιχμαλωσίαν πληθυσμών της υποδούλου Ελλάδος, εξειλίχθη δια μέσου μακράς σειράς ποικίλων και περιέργων γεγονότων, εις το βάθος των οποίων καθαρά διαφαίνεται η διχογνωμία η χαρακτηρίζουσα την καθόλου δράσιν του ελληνικού κόσμου από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερον. Όπως εν τη καθόλου δράσει του ο ελληνικός κόσμος εστάθη ικανός δια τα δυσκολώτερα μεγαλουργήματα οσάκις ωδηγήθη από ικανούς κυβερνήτας, και υπέστη τους μεγαλύτερους εξευτελισμούς οσάκις έπεσεν εις τας χείρας ανικάνων και ανηθίκων αρχόντων, ούτω και κατά την πλούσιαν εις έκτακτα γεγονότα δεκαετίαν (1919 – 1922) εδοκίμασε διαδοχικώς την Νίκη και την Ήτταν, την Δόξαν και τον Εξευτελισμόν, την Ακμήν και την Κατάπτωσιν…»
Εκατό έτη μετά, το βιβλίο Δορύλαιον – Σαγγάριος του πρίγκιπα Ανδρέα αποκτά εξαιρετική επικαιρότητα. Μπορεί το ’22 να ήταν το έτος της τραγικής καταστροφής, η έκβαση όμως της Μικρασιατικής Εκστρατείας κρίθηκε τον Αύγουστο του 1921. Τότε διεξήχθη η μεγαλύτερη και πολυπληθεστέρη προσπάθεια του Ελληνικού Στρατού σε ηπειρωτικό έδαφος. Αριθμητικώς υπέρτερη της δυνάμεως του Μεγάλου Αλεξάνδρου, απείρως πιο απαιτητική σε ανάγκες εφοδιασμού και επιμελητείας, εξακολουθεί να κρίνεται με τις προκαταλήψεις του Διχασμού. Ήταν η πορεία προς την Άγκυρα αναγκαία, είχε πιθανότητα επιτυχίας, και αν ναι, ήταν αρκετή για να κάμψει τελειωτικώς τον Κεμάλ; Στα ερωτήματα αυτά ο πρίγκιπας Ανδρέας καταθέτει την δική του άποψη. Παράλληλα, δίνει με ενάργεια την οργάνωση, αντοχή και τα ανδραγαθήματα του Ελληνικού Στρατού, μαζί με τα τραγικά λάθη, τις ασυνεννοησίες και την ελλιπέστατη γνώση των δυνατοτήτων του αντιπάλου.
Στο βαρύτιμο έργο του για τον Βησσαρίωνα, ο λόγιος δημοσιογράφος και εκδότης Α. Κύρου (1898-1950) συντάσσει την πληρέστερη έως σήμερα βιογραφία του Βησσαρίωνα, του ουμανιστή Αναγεννησιακού Έλληνα. Με χρήση των πρωτογενών πηγών, με επιτόπια επίσκεψη των τόπων που έδρασε ο Βησσαρίων –Κωνσταντινούπολις, Μυστράς, Ιταλία–, ο Κύρου παρέχει ένα χυμώδες και εμπεριστατωμένο κείμενο που διαβάζεται άνετα από τον φιλέρευνο και φιλίστορα αναγνώστη.
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 200 χρόνων από την έναρξη του Αγώνα της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, του ηρωικού έπους του 1821, κρίθηκε σκόπιμο να συγκεντρωθούν σ’ αυτόν τον τόμο όλα τα μέχρι τώρα δημοσιεύματα του Αθανασίου Θ. Φωτοπούλου που αναφέρονται στη μεγάλη στιγμή της προσπάθειας και των θυσιών για την απόκτηση της Ελευθερίας μας από τον τουρκικό ζυγό.
Το χειρόγραφο των απομνημονευμάτων του για έναν περίπου αιώνα παρέμεινε ανέκδοτο. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1979 από τον ιστορικό Αθανάσιο Φωτόπουλο και σήμερα, η επανέκδοσή του, έρχεται για να καλύψει ένα μεγάλο κενό στην ιστοριογραφία του Αγώνα.
Το σπανιότατο έργο του αντιστράτηγου Λεωνίδα Παρασκευόπουλου, Αρχηγού του Ελληνικού Στρατού κατά την περίοδο 8 Νοεμβρίου 1918 – 8 Νοεμβρίου 1920, επανεκδίδεται για πρώτη φορά, ύστερα από σχεδόν έναν αιώνα. Οι αναμνήσεις του καλύπτουν την ταραγμένη ιστορική περίοδο από το 1896 έως το 1920.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.