Περιγραφή

Σήμερα  έχω μπροστά μου σχεδόν τελειωμένα τα χειρόγραφα του «πολιτικού μυθιστορήματος», κι’ είναι όπως το περίμενα. Μου ζήτησε να το προλογήσω. Και με μεγάλο ενθουσιασμό διαπίστωσα πως κανείς άλλος, ίσως, δεν θα μπορούσε να χώσει το νυστέρι τόσο επιδέξια στο αρρωστημένο κορμί της Ιταλίας στην δεκαετία 1965- 1975 όσο ο Θεόδωρος Καραμπέτσος. Δεν υπήρξε απλά αυτόπτης μάρτυς αλλά αγωνιστικά ενεργοποιημένος ολόκληρη την εποχή της έξαρσης του ελληνικού εθνικισμού στην Ιταλία, για να μπορέσει ν’ αποδώσει τόσο ζωντανά όλο το σκηνικό της πολιτικής βίας στην γειτονική μας χώρα. Θα μπορούσα να πω, πως η αφήγηση γίνεται μυθιστορηματικά από κάποιο σημείο κι’ ύστερα μια και στην ουσία πρόκειται για μία αυθεντική ιστορία. Μία από τις ιστορίες μας… Σε άλλη περίπτωση θα μπορούσα να πω, πως ο αναγνώστης μπορεί ν’ αντιληφθεί που σταματάει η πραγματικότητα και αρχίζει η φαντασία. Εδώ όμως θα πω το αντίθετο, η πραγματικότητα ξεπερνάει την φαντασία όσο κι’ αν υπάρχουν και τέτοια στοιχεία στο διήγημα. Το σίγουρο πάντως είναι πως ο συγγραφέας δεν είχε πρόθεση να γράψει μυθιστόρημα γαρνιρισμένο μ’ όλα τα συστατικά του σύγχρονου πολιτικού διηγήματος. Άλλες είναι οι προθέσεις του: Να βγάλει στην επιφάνεια το μεγαλείο μιας φούχτας εθνικιστών αγωνιστών σ’ έναν πολιτικά αφιλόξενο γι’ αυτούς χώρο όπως η Ιταλία της δεκαετίας 1965- 75 και να δώσει συγχρόνως τις πραγματικά μίζερες διαστάσεις της πολυδιαφημισμένης «αντίστασης» των «δημοκρατικών Ελλήνων» ενάντια στο καθεστώς της 21ης Απριλίου. Εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι ο Καραμπέτσος, δεν γράφει με καμμία προκατάληψη σε σχέση με τις ιδεολογικές του θέσεις όταν αγγίζει τους «αντιστασιακούς». Εξιστορεί μόνο την αλήθεια μ’ όλα της τα ενδεχόμενα επακόλουθα. Θα ήταν βέβαια ακατανόητο, αν μέσα σ’ αυτές τις σελίδες, ένας εθνικιστής συγγραφέας, δεν άφηνε να ξεχυθούν οι βροντές της εθνικιστικής κοσμοθεωρίας που δεν έχουν καμμιά σχέση με καρικατούρες «φασισμού» όπως τους μυρικάζουν οι «προοδευτικοί» γραφιάδες εναντίον μας. Και δεν σταματάει εδώ. Έντεχνα, μέσα στο σενάριο της βίας, των πολιτικών μηχανοραφιών, της δολοπλοκίας και αριστερής τρομοκρατίας σ’ όλα τα επίπεδα της ιταλικής ζωής, ξεπετάγεται ένα σημαντικό μέρος της παγκόσμιας Δεξιάς διανόησης. Σπέγκλερ, Πρετσολίνι, Τζιόραν, Νίτσε, μπαίνουν τόσο απλά και τόσο αυθόρμητα στο διήγημα. Και εδώ θα φανεί ξεκάθαρα κάθε έλλειψη προκατάληψης από μέρους του συγγραφέα όταν ο Καραμπέτσος,  εκφράζεται με θαυμασμό για τον προοδευτικό Χένρυ Μίλλερ. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου είναι η επιστροφή στην Ελλάδα. Η καυστική κριτική της Απριλιανής επαναστάσεως από καθαρά εθνικιστική σκοπιά. Οι αγώνες και οι διώξεις της «μεταπολίτευσης»σε βάρος των «στιγματισμένων» εθνικιστών. Το δράμα και το ξεπούλημα της Κύπρου, οι πόθοι και τα πάθη των καθηλωμένων σε αναγκαστική απραξία, εθνικιστών. …Και μετά το τέλος…Το τόσο επίκαιρο τέλος θα μεταφέρει τον αναγνώστη στις μέρες μας. Ξεκινάει απ’ την τρομοκρατία στην Ιταλία, τελειώνοντας με την τρομοκρατία στην Ελλάδα. Η «Ιταλοποίηση» σ’ όλο της το μεγαλείο. Δεν θα διακινδυνέψω περισσότερα. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. Ο Καραμπέτσος μ’ αυτό το βιβλίο αγγίζει την καρδιά κάθε Έλληνα εθνικιστή και τον οπλίζει για τους αγώνες που έρχονται, χωρίς να χάνεται σε φιλοσοφικά ευχολόγια και νεφελώματα. Το διήγημα είναι ζωντανό, ατόφιο, μαχητικό σαν τον ίδιο τον εμπνευστή του.  Σπύρος Λ. Σταθόπουλος Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών Πανεπιστημίου Νεαπόλεως