ΕΛΛΗΝΩΝ ΖΗΝ

Οι Έλληνες χαρακτήριζαν όλους τους μη-Έλληνες «βαρβάρους». Το κριτήριο γι’ αυτήν τη διάκριση δεν ήταν ο πλούτος, η ευημερία, η μόρφωσις ή ότι άλλο. «Βάρβαρος» ήταν βασιλεύς ή υπήκοος, μορφωμένος ή αγράμματος, πλούσιος ή φτωχός, κάτοικος ανακτόρου ή καλύβας, ιερεύς ή πιστός, αν δεν εβίωνε κατά τον ελληνικό τρόπο. Εκείνο που διέκρινε τον Έλληνα από τον «άλλον» ήταν ένα πράγμα: το Ελληνικώς Ζήν. Αυτό το εφάρμοζε μόνον ο Έλλην και ήταν η συντεταγμένη των ειδικών αντιλήψεων του για τον κόσμο, την ζωή και τον άνθρωπο. Από αυτές πήγαζαν οι αξίες, οι θεσμοί και όλη η συμπεριφορά του Έλληνος –όλα όσα τον ανεδείκνυαν σε ον ξεχωριστό, διακριτό από τους μη-Έλληνες. Αυτόν τον ειδικό τρόπο ζωής, το Ελληνικώς Ζήν περιγράφω σε τούτο το έργο.