Περιγραφή

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μετά την άλωση από τους Φράγκους το 1204 και μέχρι την οριστική της καταστροφή από τον Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή το 1453, δεν μπόρεσε ποτέ να ανακτήσει την χαμένη της μεγαλοπρέπεια. Με διασπασμένο τον κοινωνικό της ιστό και την εδαφική της ακεραιότητα, χωρίς ικανό στρατό και χωρίς θέληση και όραμα, ταλαντευόταν ανάμεσα στην ύπαρξη και την ανυπαρξία για 250 περίπου χρόνια. Κάποιες ελάχιστες προσπάθειες ικανών ανθρώπων που προσπάθησαν να αντιστρέψουν την καταστροφική της πορεία, προσέκρουαν πάντοτε σε τείχη φανατισμού και σε προσωπικά συμφέροντα. Στην τελευταία και μακροβιότερη δυναστεία των Παλαιολόγων βλέπουμε καθαρά τον δρόμο που ακολουθεί προς το προδιαγεγραμμένο τέλος της. Ένα τέλος αργό, επώδυνο, αλλά ηρωϊκό. Παρ’ όλα αυτά ο Ελληνισμός με μια τελευταία πολιτισμική έκρηξη γνωστή σαν «Παλαιολόγεια Αναγέννηση» φώτισε για μια ακόμα φορά τα πέρατα της οικουμένης.