Περιγραφή

«… Σιχαίνομαι τη φρονιμάδα σου. Αν μπορούσα να καταστρέψω μόνος μου το κράτος το Ελληνικό θα το έκανα αμέσως. Τι χρησιμεύει ένα κράτος Ελληνικό, που αντί κάθε άλλη εξωτερική πολιτική διορίζει προξένους στην Ανατολή και πρέσβεις στη Δύση και τους ξεπροβοδίζει με τη μονάκριβη ευχή και οδηγία∙ « Προσέχετε να μη γεννάτε ζητήματα». Αν το κράτος δε νιώθει τι μπορεί και τι πρέπει να κάνη, δεν αξίζει να ζη. Έχουμε δυνάμεις αμέτρητες και στη Μακεδονία και στη Θράκη και σ’ όλη την Ανατολή. Και αν το κράτος δεν τις ξέρει, δεν θα πη πως πρέπει να μην τις ξέρω και γω. Και αν το κράτος τις αφίνει κρυμένες ή σκόρπιες και δεν θέλει να τις περιμαζέψη, δεν είνε λόγος να μην τις περιμαζέψω εγώ, ή τουλάχιστο να προσπαθήσω. Ναι εσύ θα σώσης το Ρωμέϊκο, ω φρόνιμε. Ο καθένας πρέπει να ξέρη ότι σ’ αυτόν έλαχε να σώση το έθνος του, έτσι θα προσπαθήσουν πολλοί και θα το σώση όποιος μπορέση…» «…Είσαι και σύ από τους προοδευτικούς. Έπρεπε να είνε Ελβετία η Τουρκιά  για ν’ αρέσει των Φράγκων. Εμένα μ’ αρέσει όπως είνε, και τρέμω μην οι Φράγκοι μου τη χαλάσουν με τον πολιτισμό τους. Τη σημερινή, τη λυπημένη μου χαρά για την αγριάδα και την εγκατάλειψη που είνε τριγύρω μου, τη φαρμακόνει με την πίκρα της η γνώση πως θαρθή ένας καιρός που θα έχη δρόμους και ευνομία περίσσια ο τόπος τούτος, και οι άνθρωποι αντί να είνε κλέφτες θα είνε ψηφοφόροι…»