Περιγραφή
Ο ποιητής πέθανε για την Ελλάδα. Ο Μαβίλης πέρασε από τον θάνατο στην αθανασία με ένα φωτοστέφανο ραντισμένο με το αίμα της θυσίας του. Θέλησε να βγει από την ζωή με μια χειρονομία ηρωϊκή, με μια χειρονομία αντάξια των προγόνων μας, μέσα από έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Στον πόλεμο του 1897 τραυματίσθηκε. Στον πόλεμο του 1912 πέρασε «ήρωας στο ηλύσιο περιβόλι». Ο θαυμάσιος αυτός στίχος κατακλείδα του σονέττου του για τον Άγγλο φίλο του Χάρρις, που σκοτώθηκε στον πόλεμο του ’97, υπήρξε ένας πρόωρος επιτύμβιος στίχος για τον ίδιο. Ο διαβάτης που στέκεται με συγκίνηση μπροστά από το απέριττο μνημείο του, στην κορυφή του Δρίσκου, που η αγάπη των ανθρώπων όρθωσε παντοτεινή θύμηση της θυσίας του, θα νοιώθει την ψυχή του Μαβίλη να φτερουγίζει κάπου εκεί κοντά, να χαίρεται και να ψιθυρίζει με τα’ άσαρκά της χείλη τους στίχους του Προβηγκιανού ποιητή Φρειδερίκου Μιστράλ: Αν είναι να πεθάνουμε για την Ελλάδα Θεία είναι η δάφνη… μια φορά κανείς πεθαίνει!
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.