ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΟΥΣ ΜΟΥ

Ο Κορνέλιου Ζελέα Κοντρεάνου με τους Λεγεωνάριούς του μπορεί κατά τη διάρκεια του ταραχώδους βίου του να μην πρόλαβε να ηγηθεί της χώρας του ενάντια σε στίφη βαρβάρων εισβολέων, αλλά με το μαρτυρικό – γεμάτο μίσος – θάνατο του πέρασε στη σφαίρα του Μύθου. Ξεκινώντας από τα πυκνά δάση της Dobrina και έπειτα από μια αιματοβαμμένη πορεία, ξεφεύγοντας από τα όρια της ρουμανικής γης, ο Ιππότης – Ασκητής Κοντρεάνου στέκει ανάμεσα στα αρχέτυπα που βρίσκονται χαραγμένα στα βάθη της φυλετικής ψυχής και της κοινής ευρωπαϊκής μας παράδοσης.
Το παρόν πόνημα αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη και πνευματική κληρονομιά. Ένα εγχειρίδιο ιδεώδους βίου, που στα χνάρια του πρέπει να βαδίσει κάθε Ευρωπαίος που επιθυμεί να διεξάγει τον ιερό αγώνα για μία αναγεννημένη Ευρώπη.
Η παρακμή συνεχίζεται και ο εχθρός βρίσκεται ήδη εντός των τειχών και όσο το έτος μηδέν πλησιάζει, τόσο καθίσταται αναγκαίο, αναζητώντας τις σκιές των πεσόντων ηρώων στο επέκεινα, πιστοί στα προτάγματα του Ρουμάνου Λεγεωνάριου πρίγκιπα να επικαλεστούμε τις μυστικές δυνάμεις τους. Και ίσως κάπου εκεί, ο Καπιτανούλ να στέκεται ως καβαλάρης, ηγέτης των Λεγεώνων της Σιδηράς Φρουράς, υπερασπιστής του Δνείστερου πλάι στους μαυροφορεμένους Ιερολοχίτες, έτοιμοι να διαβούν για μία ακόμη φορά τον ποταμό Προύθο…