Περιγραφή

Άτρομος πάντοτε εις τους πολέμους, ατρομότερος πολύ εφάνη καθ’ ο διάστημα ήτον αρχηγός των κατά την Στερεάν Ελλάδα στρατευμάτων, τότε είχε ψωμί και αυτός, όταν είχαν και οι αγαπητοί του Έλληνες , η κλίνη του ήτον κλίνη απλού στρατιώτου, πρωταγωνιστής επαρουσιάζετο, και την τιμήν του αγώνος όλην την απέδιδεν εις άλλους ενθουσιασμένος δια την παληκαριάν, ως παληκάρι και ο ίδιος, την ετιμούσεν όπου την έβλεπε και την αντάμειβε πλουσιοπάροχα, τους γνωστούς δια την ανδρεία τους έκραζε κατ’ όνομα, όταν εξεσπάθωνεν εν καιρώ μάχης, δια να τον ακολουθήσουν, έβγανε τα πιστόλια του από την μέσην του και με αυτά εις ανταμοιβήν παληκαριάς εστόλιζε του παληκαριού την μέσην, έλυε την ζώνην του και έδιδεν εις τας ανάγκας του πολέμου και το ύστερον νόμισμά του. Σπυρίδων Τρικούπης Προσπέφτω, προσκυνώ της δόξας σου το θρόνο κι αισθάνομαι ω! προσκυνητής πως μεγαλώνω. Κι είπα: Το λάγγεμα να πνίξω και να κάψω και τα βιβλία και κάθε αχνή σοφία στο φως σου κι από τραγούδια νέα φωτιά επική ν` ανάψω μ` εσέ, Αχιλλέα της Ρωμιοσύνης, Όμηρός σου! Κωστής Παλαμάς