Περιγραφή

ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟ

Οι Άλκιμοι πέρασαν σαν αστραπή στο σκοτάδι από τον χώρο της Ελληνικής νεολαίας. Φώτισαν το τότε. `Όμως και τώρα, έπειτα από μία περίοδο παρακμής της χώρας μας, μια περίοδο αχαλίνωτού μισελληνισμού κυρίως από τούς εντός των τειχών δρώντες υπονομευτές των Ελληνικών αξιών και ιδεωδών, κάτι από τον πλούτο του καλού σπόρου που έσπειραν αρχίζει, έστω και αργά – αργά, να ανθίζη. Ό,τι εθεωρείτο μέχρι πρότινος απαγορευμένο από την ιδεολογική τρομοκρατία (αγάπη στο Εθνος και την Πατρίδα μας, πίστη στην αξία των ιδεωδών τον Ελληνισμού) αρχίζει και πάλι να φλογίζη την νεολαία μας, και όχι μόνο την νεολαία…. Μια τέτοια οργάνωση, με θεμέλιο την διαπαιδαγώγηση των παιδιών και των νέων με αρχές από την αρχαία Ελλάδα, δεν έπρεπε να είχε θέση στην ουσιαστικά σκλαβωμένη χώρα μας. Θα βοηθούσε στην απελευθέρωσή της. Θα αποτελούσε εμπόδιο στα σχέδια των (με μια λέξη, συνοπτικά:) εξουσιαστών. Γι αυτό και έπρεπε να διαλυθή. Μα πώς Θα γινόταν κάτι τέτοιο, αφού τίποτε το μεμπτό δεν υπήρχε εναντίον της και μόνο πλούσια εθελοντική προσφορά στο έθνος και στην κοινωνία χαρακτήριζε τους Αλκίμους; Θα βρισκόταν ο τρόπος, το τέχνασμα μιαρών πολιτικών και των υποτακτικών τους μανδαρίνων των υπουργείων. Και τον βρήκαν. Και οι έξωθεν υποκινητές (ανάμεσά τους, ως όργανο, και το …αντικειμενικό B.B.C.) βοήθησαν πολύ σε αυτό… Όμως, οι γνήσιες Ελληνικές ιδέες δεν σβήνουν. Μένουν χαραγμένες στην ψυχή και στην καρδιά και στον νου των ανθρώπων και οδηγούν παντοτινά τα βήματά τους. Και επανέρχονται, αενάως, έστω και με άλλη μορφή, αλλά με τις ίδιες βάσεις και αρχές.