Ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία του Ιταλού φιλοσόφου Ιουλίου Έβολα εκδόθηκε από τη “Λόγχη” σε μετάφραση-επιμέλεια του καλού φίλου, γιατρού Αθανασίου Νοτόπουλου.
Μετά τις “Καρδιακές Αναπάλσεις”, ένα υπέροχο βιβλίο υπαρξιακής κατάθεσης υπό το φως της ορθόδοξης μαρτυρίας, ο Θανάσης σε συνεργασία με τις εκδόσεις “Λόγχη” μάς κάνει ένα ακόμα όμορφο δώρο.
Δούλεψε σε βάθος πάνω στο κείμενο και εκτός από την πολύ προσεγμένη μετάφραση, έκανε μια επίσης σχολαστική επιμέλεια και μάς προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για πρόσωπα, ρεύματα και σχολές σκέψης που αναφέρονται από τον συγγραφέα.
Με τον Θανάση, καρδιακό μου φίλο, είχαμε ουσιαστικές και εκτενείς συζητήσεις γύρω από το έργο του φιλοσόφου. Αποφάσισε να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο βιβλίο διότι με αυτό κλείνει η περίφημη τριλογία (“ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ” – “ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ” – ΚΑΒΑΛΙΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΙΓΡΗ“) και παρουσιάζεται η σκέψη του φιλοσόφου στην πληρότητά της.
ΚΑΒΑΛΙΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΙΓΡΗ
Για πρώτη φορά στα ελληνικά, μεταφράζεται από τις εκδόσεις Λόγχη το έργο του Ιουλίου Έβολα «Καβάλικεύοντας την τίγρη», σε μετάφραση Αθανασίου Νοτόπουλου. Παρότι ο Έβολα έγραψε το βιβλίο αυτό λίγα χρόνια μετά το τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, φαντάζει εξαιρετικά επίκαιρο στις προτάσεις του και στις προοπτικές που μπορεί να λάβει.
Προτείνονται σε αυτό το πόνημα δρόμοι για την επαναπρόσληψη των παραδοσιακών αρχών μέσω μεταπολιτικών δρόμων, η αναζήτηση ενός εσωτερικού προσανατολισμού από τον άνθρωπο που δίνει νόημα στην ζωή και στην ύπαρξη. Κρίνεται η αποϊεροποιήση του σύγχρονου κόσμου και η έλλειψη υπερβατικού και παραδοσιακού οράματος. Ταυτόχρονα προτείνεται ως τρόπος αντίστασης το καβαλίκεμα της τίγρης, μια πρόκληση εσωτερικής απελευθέρωσης που οδηγεί στην αφύπνιση.
Ένα σημαντικό έργο που ανοίγει νέους δρόμους στην σκέψη αλλά και στην ενεργό συμμετοχή.
Ο ίδιος μου ανέφερε ότι προτίμησε -και σωστά- τον όρο “καβαλικεύοντας” αντί του “ιππεύοντας την τίγρη” διότι η ίππευση αφορά ένα ελεγχόμενο, εξημερωμένο ζώο (πχ τα “άλογα ιππασίας”), ενώ η ΤΙΓΡΗ (οι χαοτικές δυνάμεις του σημερινού κόσμου) είναι…άλλο ζήτημα. Εκεί ο δυνατός άνθρωπος ύστερα από διαδικασία μύησης και μεγάλο αγώνα καβαλικεύει και δεν “ιππεύει” απλά το άγριο στοιχείο, το στρέφει στην επιθυμητή κατεύθυνση, και αφού η διαδικασία ολοκληρωθεί, επέρχεται η ηρεμία και γλυκύτητα, όπως φαίνεται και στο εξώφυλλο της έκδοσης, που είναι επίσης επιλογή του μεταφραστή – επιμελητή.
” Τι χαρά είναι τούτη, Θε μου, να ζεις και να βλέπεις και να παίζεις με τη μεγάλη Τίγρη και να μη φοβάσαι !” (Ν. Καζαντζάκης)
…και στο τέλος να καταφέρεις να ανεβείς στη ράχη της, να σε αποδεχτεί, και να στραφεί στην κατεύθυνση που θα υποδείξεις.
Κώστας Τάταρης