Ο Γερμανός Φιλέλληνας Heinrich Treiber (1796-1882) ιατρός από το Meiningen της Σαξωνίας, στις 31 Δεκεμβρίου 1821 ξεκίνησε από το Λιβόρνο της Ιταλίας μαζί με άλλους 36 φιλέλληνες, με το πλοίο του Ζακυνθινού Βιτάλη «Πήγασος» που ταξίδευε με ρωσική σημαία. Ύστερα από εικοσαήμερο ταξίδι, έφθασαν στο Μεσολόγγι, για να μετάσχουν στην Ελληνική Επανάσταση.
Στις 13 Ιανουαρίου 1822 αποβιβάζεται στο Μεσολόγγι, και από εκεί φθάνει στην Κόρινθο, όπου αναλαμβάνει τη θέση ιατρού στο Τακτικό Σώμα. Συμμετείχε στην Μάχη του Πέτα την 4η Ιουλίου 1822.
Τον Φεβρουάριο του 1824 κατατάσσεται στο στρατιωτικό σώμα που οργάνωσε ο Λόρδος Βύρων στο Μεσολόγγι, ως στρατιωτικός γιατρός στο τάγμα των «πυροβολητών» και ταρίχευσε το σώμα Βύρωνος, τον Απρίλιο του 1824.
Αγωνίστηκε στην Μάχη των Μύλων τον Ιούνιο του 1825. Μετά τους Μύλους, ακολουθεί τον Γεώργιο Καραϊσκάκη και τον Γάλλο Φιλέλληνα διοικητή του Τακτικού Στρατού Κάρολο Φαβιέρο, στην πορεία τους από το Μεσολόγγι ως την Αττική, μέχρι τον θάνατο του Καραϊσκάκη την 23η Απριλίου 1827 και ήταν εκείνος που φρόντισε για την κηδεία του Καραϊσκάκη στην Ιερά Μονή Φανερωμένης στη Σαλαμίνα, ως υπεύθυνος του Στρατιωτικού Νοσοκομείου στα Αμπελάκια.
Από τον Ιούνιο του 1827 ως τον Απρίλιο του 1828 υπηρέτησε ως ιατρός στην “Καρτερία”, το πρώτο ατμοκίνητο πλοίο του Ελληνικού Στόλου. Ενώ την περίοδο 1828-1834 ήταν αρχίατρος του Στρατιωτικού Νοσοκομείου Ακροναυπλίας. Μάλιστα, ήταν υπεύθυνος για την ταρίχευση του κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια, τον Σεπτέμβριο του 1831.
Το 1836 τοποθετήθηκε αρχηγός της Υγειονομικής Υπηρεσίας του Ελληνικού Στρατού και μέλος του Ιατροσυνεδρίου του Υπουργείου Εσωτερικών.
Το 1837 διορίστηκε επίτιμος καθηγητής χειρουργικής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, το 1842 τοποθετήθηκε ανακτορικός αρχίατρος και το 1847 εφήρμοσε τις πρώτες αναισθησίες με αιθέρα στην Ελλάδα. Κατά την επιδημία χολέρας το 1854 προσέφερε τις υπηρεσίες του μέχρις προσβολής του από την ασθένεια. Απεστρατεύθη ως ανώτερος γενικός αρχίατρος (υποστράτηγος Υγειονομικού) του Ελληνικού Στρατού το 1864.
Για την δράση του τιμήθηκε με το Αργυρούν Αριστείον του Αγώνος, τον Ταξιάρχη και τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος των Ιπποτών Του Σωτήρος, τον Ελληνικό Χρυσούν Σταυρό, τον Ταξιάρχη του Αγίου Στανισλάου της Ρωσίας, τον Ταξιάρχη του Αγίου Μιχαήλ της Βαυαρίας, το Χρυσούν Παράσημο του Δούκα του Ολδεμβούργου και το Σιδηρούν Αριστείον της 3ης Σεπτεμβρίου 1843.
Το ημερολόγιο του “Αναμνήσεις από την Ελλάδα 1822-1828”, εξεδόθη το 1960 από τον δισέγγονό του Χρήστο Ν. Αποστολίδη, στρατιωτικό ιατρό στους Βαλκανικούς Πολέμους και κατοπινό γενικό γραμματέα της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών.