Περιγραφή

Οι κοινωνίες των ανθρώπων βρίσκονται σε κάθε λογής ανακατάξεις και οξύτατα προβλήματα τα οποία σηματοδοτούν την αποσύνθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θα αποτελέσει ανάχωμα στο όραμα της παγκοσμιοποίησης, η οποία δεν θα μπορέσει να ολοκληρωθεί, γιατί οι λαοί επανέρχονται στις κασταλίες πηγές τους: Στο Κράτος – Έθνος.

O διανοούμενος ιστορικός Νιλ Φέργκιουσον λέει: «Η Παγκοσμιοποίηση, ως ροές κεφαλαίων, προϊόντων, ως μεταναστευτικές ροές, ενδεχομένως και ως ανταλλαγή ιδεών, κορυφώθηκε το 2007. Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 την εκτροχίασε, ενώ η μεταναστευτική κρίση του 2015 στην Ευρώπη προκάλεσε κι αυτή μία έντονη αντίδραση. Αυτή η αντίδραση κατά της Παγκοσμιοποίησης εκδηλώθηκε το 2016 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Στον απόηχο όλων αυτών προέκυψε η πανδημία που θα προσδοκούσε κανείς ότι θα επιβεβαίωνε το αφήγημα των λαϊκιστών – μία ασθένεια με προέλευση από την Κίνα, που διαδόθηκε λόγω των διεθνών μετακινήσεων κ.ο.κ. Θυμάμαι να αναρωτιέμαι μήπως ήταν μάννα εξ ουρανού για τους λαϊκιστές – αλλά δεν εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα. Ο Τραμπ εξαιτίας της πανδημίας έχασε τις εκλογές το 2020 ήταν μια πολύ κακή χρονιά για τους λαϊκιστές και στην Ευρώπη.

Ένα από τα παράδοξα αυτής της κρίσης είναι ότι δεν έπληξε περαιτέρω την Παγκοσμιοποίηση. Είδαμε μία αναζωογόνηση της διεθνούς συνεργασίας στην επιστήμη και βλέπουμε τώρα τη συνειδητοποίηση ότι μία πολιτική τύπου «Πρώτα η Αμερική» στον εμβολιασμό δεν λειτουργεί από τη στιγμή που ο ιός σαρώνει και μεταλλάσσεται στο Νότιο Ημισφαίριο και στη Νοτιοανατολική Ασία. Οι περυσινές φήμες, λοιπόν, για τον θάνατο της Παγκοσμιοποίησης ήταν κάπως υπερβολικές. Ίσως μάλιστα αναβιώσει χάρη στην πανδημία».