Περιγραφή

«…ημείς οι γνωρίζοντες τον Γιαννόπουλον ησθάνθημεν την οδύνην που θα ησθάνθησαν οι τελευταίοι λάτραι των Ολυμπίων, όταν ο παραβάτης Ιουλιανός ενικήθη από τον θάνατον εις την ακμή του έργου του και της ηλικίας του». Άριστος Καμπάνης «…ήτον πρώτιστα καλλιτέχνης, με βαθύτατο αίσθημα της γραμμής, του φωτός, της αρμονίας, του μέτρου και του ρυθμού. Ήτον ποτισμένος από τ’ αρχαίο ελληνικό πνεύμα, απολλωνιακό και διονυσιακό. Είχε περισσότερο μελετήσει τη φύση και τα έργα τέχνης, παρά τα βιβλία. Φιλοσοφούσε γελαστά, ήξερε ωστόσο ν’ αντικρύζη στωικά την τραγικότητα».   Φίλιππος Δραγούμης «Ο Περικλής Γιαννόπουλος υπήρξεν ο μεγαλήτερος ως τώρα, ο ευγλωτότερος και ο φωτεινότερος απόστολος του κατά φύσιν Ελληνικήν ζην. Πεπεισμένος βαθύτατα, ότι η ωραιοτέρα χώρα και τελειοτέρα φυλή είναι η Ελληνική, εμίσει θανασίμως κάθε βάρβαρον ξενισμόν και ωνειρεύετο την Ελληνικήν Αναγέννησιν δια της επιστροφής εις τα μεγάλα και αιώνια Πάτρια».      Γρηγόριος  Ξενόπουλος «Διατί απέθανε; Διότι δεν τον ήθελεν η Γη η Ελληνική. Δεν τον εσήκωνεν η Κοινωνία η Ελληνική. Τον απηχθάνετο η Ζωή η Ελληνική. Τον έτρεμε ως πολύ άγριον χειρούργον η φθίσις η Ελληνική. Τον εμίσει τον ερίγδουπον Ποσειδώνα η Τελματίτις η Ελληνική. Μεταξύ αυτού του Μεγάλου και της συγχρόνου Ελληνικής Μικρότητος γέφυρα δεν ηδύνατο να ζευχθή… Και επήδησεν εις το καθάριον κύμα ανθοστεφάνωτος ο Απόλλων του Γαλανού, ο Απόλλων της Αναγεννήσεως».   Βλάσσης Γαβριηλίδης