Περιγραφή

Κατά την πορεία της Δεύτερης (Σοσιαλιστικής) Διεθνούς, μετά το 1889, προς το σοσιαλισμό, στο μέσο των θεωρητικών αντεγκλήσεων ως προς το δίλημμα της μεταρρύθμισης ή επανάστασης, τα μέλη του εργατικού κινήματος -μεταξύ αυτών σπουδαίοι εβραίοι μαρξιστές- στη Ρουμανία, Βουλγαρία, Σερβία και λοιπές βαλκανικές χώρες είχαν παραγωγή οικονομικών και κοινωνικών θεωριών, και περαιτέρω έντονη δράση. Στην οθωμανική Θεσσαλονίκη, η εβραϊκή σοσιαλιστική Φεντερασιόν, οργάνωση πρωτοφανούς μαζικότητας, πόλος συσπείρωσης του πολυπληθούς προλεταριάτου της εβραϊκής κοινότητας της πόλης, δεχόμενη από την ίδρυσή της το 1909 ιδεολογικές επιθέσεις από τους βούλγαρους “στενούς” και τους σέρβους σοσιαλιστές, προσαρμοζόταν στις τρέχουσες συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής υπανάπτυξης. Μετά το 1912, στην ελληνική Θεσσαλονίκη, η εβραϊκή οργάνωση συνέχισε τον αγώνα για την ειρήνη, κοινωνική δικαιοσύνη και χειραφέτηση της εργατικής τάξης, έως το 1918 που εντάχθηκε στο ενιαίο ελληνικό εργατικό κόμμα.

Περιεχόμενα
Μετονομασίες τοπωνυμίων
Πρόλογος
Εισαγωγή
Διεθνείς συνθήκες μέχρι το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, 1918. Σοσιαλιστικές αφηγήσεις για την οικονομία, κοινωνία, πολιτική
Η κατάσταση της εργατικής τάξης στα Βαλκάνια
Το επαγγελματικό κίνημα της εργατικής τάξης
Ο σοσιαλισμός στα Βαλκάνια
Οθωμανική Αυτοκρατορία, 1908-1912, εβραϊκός σοσιαλισμός στη Θεσσαλονίκη
Ο σοσιαλισμός στην ελληνική Θεσσαλονίκη, 1912-1918
Βούλγαροι σοσιαλιστές στη Μακεδονία και Θράκη, 1912-1918
Το μουσουλμανικό στοιχείο στη Μακεδονία και Θράκη, 1912-1918
Επίλογος
Βιβλιογραφία
Ευρετήριο