Περιγραφή

Το βιβλίο αυτό δεν είναι ένα απλό διήγημα, είναι ένα ντοκουμέντο. Η συγγραφέας, μέσα από τις γραμμές του βιβλίου μας, μεταφέρει στην κατεχόμενη από τους Ιταλούς και έπειτα από τους Γερμανούς, Κέρκυρα. Μετά από μία ενδελεχή εξιστόρηση των προσπαθειών των Ιταλών αξιωματούχων οι οποίες βεβαίως ήταν άκαρπες μετά από τις αντιδράσεις σύσσωμου του απλού κερκυραϊκού λαού αλλά και της ηγεσίας του. Ιερέων, δημάρχων, κοινοταρχών, δασκάλων (δυστυχώς καμία σύγκριση με σήμερα) τον Ιταλικό Στρατό μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας διαδέχονται στην διοίκηση της Κέρκυρας οι Γερμανοί. Οφείλουμε βέβαια να πούμε με βάση τα στοιχεία που απλόχερα μας δίνει η συγγραφέας ότι οι Ιταλοί μπορεί να θεωρούσαν το νησί ιταλική κτήση, αλλά δεν μεταχειρίστηκαν βίαιες και απάνθρωπες μεθόδους για να πετύχουν την μετέπειτα προσάρτησή του, όπως επί παραδείγματι οι Βούλγαροι στην Ανατολική Μακεδονία, οι οποίοι με τις πράξεις τους ανάγκασαν τον Γερμανικό Στρατό να επέμβει για να επιβάλλει την τάξη. Θα περίμενε κανείς με βάση αυτά που έχουν διδάξει οι νικητές του Β΄ Π.Π., οι Γερμανοί να ήταν σκληρότεροι των Ιταλών, ακόμη και απάνθρωποι. Αντιθέτως βλέπουμε ότι οι Γερμανοί επιτρέπουν την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και τις υπόλοιπες δραστηριότητες, οι οποίες συνδέονται με τα ελληνικά ήθη και έθιμα. Βέβαια η κατοχή είναι κατοχή και ο λαός ταλαιπωρείται, ίσως όμως περισσότερο από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να εξουδετερώσουν τον αντίπαλό τους βομβαρδίζουν ακόμα και κατοικημένες περιοχές (προσφιλής τους μέθοδος).