Περιγραφή
Το σύντομο αυτό δοκίμιο για την περί του πολίτη θεωρία του Αριστοτέλους και τα σχόλια που ακολουθούν αποβλέπουν στην σκιαγράφηση της έννοιας και της ουσίας αυτής της θεωρίας, η οποία διήνυσε τις θρυλικές αποστάσεις του παγκόσμιού της κύρους. Πρόκειται για την πρωτότυπη σύλληψη της έννοιας και της καθοριστικής της σημασίας για τα πεπρωμένα των πολιτικών κοινωνιών του σύγχρονου κόσμου, η οποία προήλθε από μια παγκόσμια διαχρονική διάνοια, από τον Σταγειρίτη φιλόσοφο Αριστοτέλη, για τον οποίο ο ιδρυτής της κοσμοθεωρίας του «Ιστορικού και Διαλεκτικού Υλισμού», ο Κ. Μαρξ θα πει ότι: «Υπήρξε ο μεγαλύτερος διανοητής της αρχαιότητος», θεωρούμενος -από τους μαρξιστές- «ως μεγαλοφυής σοφός-εγκυκλοπαιδικός φυσιοδίφης, ένας από τους μεγαλύτερους διαλεκτικούς του αρχαίου κόσμου, δημιουργός της λογικής». Είναι αυτός που πρώτος στον κόσμο θα μιλήσει για την ουσία του πολίτη, γράφοντας ότι: «Πολίτης είναι εκείνος που μετέχει στα πράγματα της πολιτείας μετά κρίσεως και αρχής», μπάζοντας τον πολίτη στην πολιτική διαδικασία της συμμετοχής, ως ενεργό υποκείμενο του πολιτικού και ιστορικού γίγνεσθαι. Μια συμμετοχή ενεργητική και καθημερινή, όπως τη διέπλασσε και την σφυρηλάτησε η «Αθηναϊκή Δημοκρατία» του Κλεισθένη του Αθηναίου, το 508 π.Χ.. Μια συμμετοχή μέσα από την οποία και με την οποία ο πολίτης της Πνύκας έπαιρνε μέρος στις Συνελεύσεις της Εκκλησίας, του Δήμου οπλισμένος με κριτικές δυνατότητες που έφερναν μέσα τους και το δικαίωμα της διαφωνίας. Ήταν αυτός ο γαλβανισμένος πολίτης της Αθηναϊκής Δημοκρατίας που ασκούσε την πολιτική. Έννοιες και θεσμοί, που οδήγησαν την Γαλλίδα Ελληνίστρια ακαδημαϊκό Ζ. Ντε Ρωμιγύ – που άφησε προσφάτως τα εγκόσμια – να γράψει τούτα τα λόγια: «Οι Έλληνες ανακάλυψαν την πολιτική ζωή και την δημοκρατία. Ολόκληρος η πολιτική σκέψη έχει οικοδομηθεί από τους Έλληνες και οι θεωρητικοί μας σήμερα είναι υποχρεωμένοι είτε θέλουν είτε όχι να στηρίζονται σ’ αυτή»
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.