Περιγραφή

Η ιδέα του διαμελισμού της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η ικανοποίηση των εθνικών τους πόθων, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν για τις μεταξύ τους σχέσεις, οδήγησαν την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Σερβία και το Μαυροβούνιο σ’ έναν κοινό συνασπισμό απέναντι στον «μεγάλο ασθενή» της Ευρώπης. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία προσπαθούσε, μέσα στο πλέγμα των διαπλοκών των ευρωπαϊκών αυλών, να διατηρήσει ακλόνητα τα ερείσματά της στον χώρο της Βαλκανικής, εκεί όπου τα χριστιανικά κράτη φάνταζαν ως οι κληρονόμοι της. Εμφορούμενες από αλυτρωτικές τάσεις, οι τέσσερις βαλκανικές χώρες εκμεταλλεύτηκαν τους κλυδωνισμούς στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας και διεκδίκησαν με δυναμικό τρόπο τα εδάφη της. Αναλήφθηκαν πρωτοβουλίες για τη σύναψη διμερών αμυντικών συνθηκών και στρατιωτικών συμβάσεων, παραμερίζοντας προσωρινά τα μεταξύ τους αντικρουόμενα συμφέροντα, χωρίς όμως να υπάρξουν όροι και υποχρεώσεις που δέσμευαν τα συμβαλλόμενα μέρη την επαύριον του πολέμου. Ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος δεν ήταν και ο τελευταίος, αφού οι πρώην σύμμαχοι έλυσαν τις διαφορές τους, αναπόφευκτα, αμέσως μετά, σ’ ένα δεύτερο πόλεμο, βραχύβιο αλλά εξαιρετικά απάνθρωπο, ο οποίος χαρακτηρίστηκε σαν Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Κύριο γνώρισμα του δευτέρου πολέμου ήταν οι εκτεταμένες βιαιότητες των Βουλγάρων, που άγγιζαν τα όρια της εθνοκάθαρσης, σε βάρος των ελληνικών πληθυσμών στις πόλεις και τα χωριά της Μακεδονίας. Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-1913 αποτελούν σταθμό στην ιστορία του ελληνικού έθνους, αφού οδήγησαν σε καταλυτικές αλλαγές όσον αφορά στη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια και γενικότερα στον ευρωπαϊκό χώρο. Ένα σύνολο κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών αλλαγών σηματοδότησαν την ανάδυση ενός νέου status quo στη Βαλκανική. περιέχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό και χάρτες