4 Νοεμβρίου 1944: η σφαγή των Ελλήνων στο Κιλκίς από τον ΕΛΑΣ

Στις 14 Οκτωβρίου 1944 φεύγει και ο τελευταίος Γερμανός από την Αθήνα. Στις 18 Οκτωβρίου 1944 αποβιβάζεται στο Κερατσίνι από το θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου που συστάθηκε στο Κάϊρο και στην οποία συμμετείχαν και έξι (6) Υπουργοί του ΕΑΜ. Την υποδέχεται ο Στρατηγός Σκόμπυ ο οποίος με την συμφωνία της Καζέρτας (26 Σεπτεμβρίου 1944) είχε αναγνωρισθεί από όλες τις πολιτικές παρατάξεις ως ανώτατος Διοικητής όλων των ενόπλων αντιστασιακών και συμμαχικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Από τις αντιστασιακές δυνάμεις υπογράφει για τον ΕΛΑΣ ο Σαράφης και από τον ΕΔΕΣ ο Ζέρβας.

Ο ΕΛΑΣ δεμένος με την συμφωνία της Καζέρτας δεν μπαίνει στην Αθήνα μόλις φεύγουν οι Γερμανοί, αλλά είναι στα περίχωρα των Αθηνών και στην Πάρνηθα.
Τι γίνεται όμως στην υπόλοιποι Ελλάδα όταν σιγά – σιγά αποχωρούν οι Γερμανοί; Παντού όπου απελευθερωνόταν οι πόλεις έμπαινε ο ΕΛΑΣ (παντοδύναμος τότε στην επαρχία) και εγκαθιστούσε την εξουσία του ΕΑΜ με τους λαοκρατικούς θεσμούς. Μόνη εξαίρεση η ΗΠΕΙΡΟΣ όπου κυριαρχούσε ο ΕΔΕΣ.
Πρόβλημα εξουσίας είχε πρόσκαιρα ανακύψει για την Θεσσαλονίκη η οποία με την συμφωνία της Καζέρτας είχε μείνει ασαφής και υπήρχε μόνο μία φράση στο κείμενό της ότι βραδύτερον η Θράκη (συμπεριλαμβανομένης και της Θεσσαλονίκης) θα είναι υπό την διοίκηση ενός Αξιωματικού υποδειχθησομένου υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως.
Με αυτή την διάταξη όταν οι Γερμανοί θα αποχωρούσαν από την Θεσσαλονίκη (απεχώρησαν την 30 Οκτωβρίου 1944) 0 Στρατηγός Σκόμπυ όριζε σαφώς ότι οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ δεν επιτρεπόταν να μπούνε στη Ζώνη μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμώνα, την εξουσία της οποίας θα ανελάμβανε προσωρινά η χωροφυλακή έως ότου αφιχθούν Βρετανικές Δυνάμεις, ενώ την πολιτική διοίκηση θα την ασκούσε αντιπρόσωπος της κυβέρνησης σαν γενικός διοικητής. Στη θέση αυτή ορίσθηκε ο Γ. Μόδης.
Όμως η ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας (ΟΜΜ) του ΕΛΑΣ (6η – 9η – 10η και 11η Μεραρχίες) με Διοικητή τον Στρατηγό Μπαρκιτζή και καπετάνιο τον Μάρκο Βαφειάδη αγνοεί τις διαταγές του πρωθυπουργού και του Σκόμπυ και αφού ξεκαθαρίζει την Δυτική και Κεντρική Μακεδονία από τα Τάγματα ασφαλείας, ΠΑΟ, τοπικά Τμήματα Τουρκόφωνων και ορισμένων Ποντίων, κινεί την 10η και 11η Μεραρχίες πέραν του Αξιού προς Θεσσαλονίκη. Ο Στρατηγός Σκόμπυ ζητά από το Γενικό Στρατηγείο (ΓΣ) του ΕΛΑΣ (Σαράφης) να διατάξει τις δύο αυτές Μεραρχίες να σταματήσουν. Το ΓΣ του ΕΛΑΣ συμμορφώνεται αλλά η ομάδα Μεραρχιών αγνοεί το ΓΣ του ΕΛΑΣ και την 30 Οκτωβρίου 1944 μπαίνει στην Θεσσαλονίκη εγκαθιστά κεντρικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές του ΕΑΜ και της πολιτοφυλακής Μακεδονίας.
Όταν αργότερα έφθασαν στη Θεσσαλονίκη Βρετανικές Δυνάμεις (1 Ινδική Μεραρχία) δεν τόλμησαν να επιχειρήσουν ανατροπή της εξουσίας και αναγκάσθηκαν να στρατωνιστούν στο Μικρό και Μεγάλο Καραμπουρνού. Ο τελευταίος Γερμανός φεύγει από το Κιλκίς στις 27 Οκτωβρίου 1944.
Μετά από διαπραγματεύσεις με τους Άγγλους και τους εκπρόσωπους της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας οι Ένοπλοι Εθνικόφρονες και οι των Ταγμάτων Ασφαλείας αποχώρησαν από την Θεσσαλονίκη στις 30 Οκτωβρίου και κατευθυνθήκαν στο Κιλκίς, περιμένοντας να παραδοθούν στους Άγγλους και την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος…

Μαζί τους συγκεντρώθηκαν και εθνικόφρονες ομάδες από την υπόλοιπη περιοχή καθώς και άμαχοι και γυναικόπαιδα από χωριά που χαρακτηρίζονταν «αντιδραστικά» από το ΚΚΕ, για να προστατευθούν.
Στην πόλη του Κιλκίς, είχαν συγκεντρωθεί περίπου 8.000 ένοπλοι, στην πλειοψηφία τους Πόντιοι πρόσφυγες, και 9.000 άμαχοι, κυρίως γυναικόπαιδα. Περίπου 1.500 Πόντιοι ένοπλοι που ακολουθούσαν τον Πόντιο οπλαρχηγό Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο τον ιδρυτή του «Εθνικού Ελληνικού Στρατού», δεν πήγαν στο Κιλκίς και σώθηκαν.
Επικεφαλής των ποντιακών ομάδων ο Κυριάκος Παπαδόπουλος (1884-1944), γνωστός ως Κισάμπατζάκ (κοντοπόδαρος). Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Τσορτουκλή της Μερζιφούντας του Πόντου. Την περίοδο 1911-1912 υπηρέτησε στον τουρκικό στρατό και μετά έφυγε στα βουνά όπου μαζί με τα αδέλφια του σχημάτισε την πρώτη αντάρτικη ομάδα. Γρήγορα αναδείχθηκε οπλαρχηγός μεγάλης δύναμης ανταρτών του Δυτικού Πόντου ενώ ήταν γνωστός για τη σκληρότητα με την οποία διεξήγαγε τον ανταρτοπόλεμο εναντίον των Τούρκων.
Αρχηγός για το Βουνό Ταφσάν Ντάγ (Βεζίρ Κιοπρού-Μερζιφούντας),τον οποίο όρισαν στην Τραπεζούντα οι Καπεταναίοι και ο Ρώσος Στρατηγός ως υπαρχηγό του Γενικού Αντών Καραμπέγ. Αντάρτης όλα τα χρόνια εναντίον των Τούρκων προάσπισε με την πατριωτική του δράση τον Ποντιακό Ελληνισμό καταφέρνοντας καθοριστικά κτυπήματα εναντίον των Τούρκων με σημαντικότερο εκείνο της μάχης του Τσασούρ το 1919. Μία μάχη με την οποία ο Κισάμπατζάκ πήρε “εκδίκηση” για τις αγριότητες των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων ύστερα από τη μάχη στη Ματωμένη Σπηλιά.
Το 1924 ο τουρκόφωνος, ορθόδοξος οπλαρχηγός ήλθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στον Κούκκο μαζί με αρκετά μέλη της οικογένειάς του και πολλούς συμπατριώτες του.
Για τους κομμουνιστές του ΕΑΜ και τους σλαβόφωνους του ΣΝΟΦ οι πόντιοι που ήρθαν στη Μακεδονία μετά την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 αλλοίωσαν την πληθυσμιακή σύσταση της και εξ αυτού επιδόθηκαν γρήγορα σε επιλεκτική εθνοκάθαρση των ποντιακών χωριών. Αυτό οδήγησε στο βουνό πολλούς πόντιους καπεταναίους με σκοπό να προστατεύσουν τα ίδια τους τα χωριά. Εξοπλισμό αναζήτησαν από όποιον εκείνη την εποχή μπορούσε να τους τον προμηθεύσει, βασικά από τον υποχωρούντα ελληνικό στρατό, όπως έκανε ο Κυριάκος Παπαδόπουλος και έφερε 1500 όπλα στον Κούκο, ακόμα και από τους ίδιους τους Γερμανούς.
Οι αντικομουνιστές Πόντιοι, όπως ο Κισά Μπατζάκ έλεγαν ότι “οι μπολσεβίκοι υπήρξαν οι βασικοί σύμμαχοι του Κεμαλικού εθνικισμού, προμήθευαν τους κεμαλικούς με όπλα, χρήματα, και συμβούλους.
Οι μπολσεβίκοι βέβαια όχι μόνο δώσανε όπλα στον Κεμάλ για να χτυπήσει τους Έλληνες, αλλά απελευθέρωσαν όλους τους Τούρκους στρατιώτες που είχαν συλλάβει αιχμαλώτους όταν μπήκαν στην Τραπεζούντα», και κατέδιδαν στους Τούρκους του Πόντιους Αντάρτες, που προσπαθούσαν να αγοράσουν όπλα από την Ρωσία”.
Οι κομμουνιστές άλλωστε είχαν εκτελέσει τη γυναίκα και την κόρη του Κισά Μπατζάκ το 1943 καθώς και τον γιό του σε μία τοπική σύγκρουση.
Οι Άγγλοι διέταξαν τις εθνικόφρονες ομάδες να παραδοθούν (…) στην ΧΙ Μεραρχία του ΕΛΑΣ, που ήταν «κυβερνητική στρατιωτική δύναμη», και είχε περικυκλώσει το Κιλκίς με 6.000 άνδρες και την υποστήριξη του Βουλγαρικού πυροβολικού. Ο ΕΛΑΣ και η Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή είχαν …εγγυηθεί για την ασφάλεια τους και απαίτησαν όχι μόνο την εκκένωση της πόλης αλλά και την παράδοση του οπλισμού των Ελλήνων πατριωτών.
Ο νομάρχης Δ. Αμπατζόγλου, που μεσολαβούσε ενημέρωσε τον ΕΛΑΣ πως μέσα στο Κιλκίς δεν βρίσκεται ο Κων/νος Παπαδόπουλος, αλλά ένα Σύνταγμα ΕΔΕΣιτών, μαζί με πολλά τμήματα του Κισσάμπατζακ, , πως οι συμμαχικές σημαίες κυμάτιζαν στους δρόμους και κατέληγε : «Δια ταύτα εκφράζομεν ομόθυμον θέλησιν του λαού του Κιλκίς και την ευχήν της Εκκλησίας, όπως με κάθε θυσίαν επέλθει μία συνεννόησις και αποφευχθεί πάσα νέα αιματοχυσία αυτήν μάλιστα την στιγμήν όπου άπασα η μητέρα Ελλάς ελευθερώθη και ουδαμού επί ελληνικού εδάφους υπάρχει ίχνος κατακτητού» .
Οι κομμουνιστές με το πρόσχημα ότι δέχθηκαν πυροβολισμούς, διέκοψαν τις διαπραγματεύσεις, και επιτέθηκαν στους εγκλωβισμένους, τα ξημερώματα της 4ης Νοεμβρίου. Οι μάχες κράτησαν 9 ώρες και κατέληξαν στην παράδοση των πατριωτικών δυνάμεων.
Έλληνες εναντίων Ελλήνων. Πολλοί αιχμαλωτίσθηκαν και την άλλη ημέρα στο πρόχειρο Λαϊκό Δικαστήριο που στήθηκε σε κινηματογράφο του Κιλκίς καταδικάζονται σε θάνατο.
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος (1884-1944), γνωστός ως Κισάμπατζάκ, επικεφαλής 800 περίπου ανδρών του, κατάφερε να απεγκλωβιστεί αλλά περικυκλώθηκε από την ελασίτικη Ταξιαρχία Ιππικού του Μπουκουβάλα, και εξοντώθηκαν όλοι.
Οι αμέτρητοι αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν σε 3 αποθήκες μέσα στο Κιλκίς. Κατά το πρότυπο του Μελιγαλά, ακολούθησαν μαζικές εκτελέσεις των παραδοθέντων.
Η έκθεση του Νομάρχη Αμπατζόπουλου είναι αρκετά παραστατική για το μίσος των Ελασιτών που έφθασε σε σημείο βαρβαρότητας.
Μεταξύ των νεκρών συγκαταλέγονται ο μοίραρχος Λειβαδίτης Διευθυντής χωροφυλακής Κιλκίς, ο Διευθυντής της Νομαρχίας Παρίσης, ο υπάλληλος της Προνοίας Χιωτίδης, ο δασάρχης Δαμουράς, ο Διευθυντής Ενώσεως Γεωργικών Συνεταιρισμών Καρατζάς ο Συμβολαιογράφος Δημουλάς, ο δάσκαλος Αυγερινός και Υπουλοχαγός Ζάρος. Πλέον των 300 αιχμαλώτων (μεταξύ αυτών και ο διευθυντής Χωροφυλακής, μοίραρχος Λειβαδίτης), μεταφέρθηκαν στο χωριό Μεταλλικό, όπου οι ΕΛΑΣίτες τους εκτέλεσαν με τσεκούρια, «ίνα ικανοποιήσουν τους εκεί παλαιμάχους κομμουνιστάς».
Υπολογίζεται ότι 1200 φονεύθηκαν στη διάρκεια της μάχης και εκατοντάδες εκτελέσθηκαν ανα 50-100-150 άτομα, απαγόμενα νύχτα από τους χώρους κράτησής τους.
Ο οπλαργηγός Γεώργιος Γεωργαντάς του Ιωάννου στην από 5-2-1945 αναφορά του, αφού περιγράφει τις σχέσεις “αδελφοσύνης” ΕΛΑΣ-Βουλγάρων και τις συναινέσεις του ΕΛΑΣ για την εγκαθίδρυση προλεταριακής δικτατορίας και αυτονομίας της πολυπαθούς ελληνικής Μακεδονίας, αναφερόμενος στη μάχη του Κιλκίς, γράφει ότι “εκ των 7000 ανθρωπίνων ψυχών 400 απελευθερώθησαν, οι 1200 μετεφέρθησαν εις Σιδηρόκαστρο ως όμηροι ,το υπόλοιπο 6400 περίπου, αποτελεί το μακάβριο περιεχόμενο των διαφόρων ομαδικών τάφων””
Ακολούθως περιγράφει τους τόπους και τον αριθμό πτωμάτων στο Μεταλλικό (500)Πεδινό(200)Σφαγεία Κιλκίς(1000)Μάνδρα Κυπραίου(200)Ηρώο(200)Λόφο Αγίου Γεωργίου(500)Μάνδρα Σαμολαδά(250)κλπ
Κατα τα τηρούμενα αρχεία της τοπικής ΕΑΕΑ, βιβλιογραφικά στοιχεία και μαρτυρίες επιζώντων, τα θύματα της ελασίτικης βαρβαρότητος εκείνων των ημερών στην περιοχή του Κιλκίς, εγγίζουν τις 7400 ψυχές.
Από αυτά λοιπόν τα θύματα ”απελευθέρωσαν” οι κομμουνιστές το Κιλκίς και το γιορτάζουν με καμάρι έμπλεοι χαράς.
Η εν λόγω συγγραφή ας αποτελέσει ένα απλό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των αδικοχαμένων και αγρίως δολοφονηθέντων από τον ΕΛΑΣ στην “”μαχη”” του Κιλκίς,

Τα τελευταία χρόνια φουντώνει η αγανάκτησή μας και η οργή κατά συμπεριφορών των σημερινών εκπροσώπων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΚΚΕ, οι οποίοι,χωρίς να ντρέπονται,χωρίς να κοκκινίζουν, στήνουν μνημεία και οργανώνουν εκδηλώσεις τιμής γι’ αυτούς που βύθισαν στο πένθος χιλιάδες συμπατριώτες τους, μόνο στην περιφέρεια του Κιλκίς σε διάστημα ολίγων ημερών του Νοέμβρη του 1944.
Αυτό που έγινε στο Κιλκίς στις 4-11-1944, δεν ήτανε μάχη αντιπάλων. Ήτανε εγκληματική, δολοφονική ενέργεια μιας ένοπλης μερίδας Ελλήνων οι οποίοι τυφλωμένοι από το πάθος τους να επιβάλλουν την ιδεολογία τους, έδειξαν καθαρή πρόθεση εξόντωσης των αντιπάλων τους.
Στο Κιλκίς δεν παρατάχθηκαν δύο αντίπαλες ομάδες για μάχη. Στο Κιλκίς συγκεντρώθηκαν για ασφάλειά τους 5-6000 πολίτες που δεν συμφωνούσαν με την κομμουνιστική ιδεολογία (φιλελεύθεροι,λαϊκοί,βασιλικοί, Μεταξικοί,ταγματασφαλίτες κλπ) και μαζί με γυναικόπαιδα της υπαίθρου περίμεναν τον αγγλικό στρατό να έρθει στο Κιλκίς και να επιβάλλει την τάξη και την ειρήνη. Οι συγκεντρωθέντες στό Κιλκίς, δεν είχαν πρόθεση μάχης. Τους επιβλήθηκε η μάχη. Ίσα Ίσα περίμεναν να λήξουν οι προηγηθείσες εχθρότητες με το ΚΚΕ ΕΑΜ ΕΛΑΣ διότι είχαν γίνει ήδη συμφωνίες ειρήνης και ενότητος των αντιπάλων ηγεσιών τόσο στον Λίβανο όσο και στην Καζέρτα. Με την συμφωνία μάλιστα της Καζέρτας (26-9-1944) μεταξύ της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητος του Καίρου ( Γ.Παπανδρέου) και των αντιστασιακών οργανώσεων, είχε συμφωνηθεί όλες οι ένοπλες ανταρτικές ομάδες να υπαχθούν στις διαταγές της Κυβέρνησης εθνικής ενότητος, η οποία στη συνέχεια θα τις έθετε στις διαταγές του Σκόμπυ, ως αρχηγού των Βρετανικών Απελευθερωτικών Δυνάμεων στην Ελλάδα.

Άλλα όμως είχε στο μυαλό του το ΚΚΕ ΕΑΜ ΕΛΑΣ. Αφού έφερε αντάρτικες ομάδες με βαρύ οπλισμό ακόμη και απο την Θεσσαλία,επιτέθηκε στους παροικούντες την πόλη αντιπάλους αντάρτες με πρόθεση ε ξ ό ν τ ω σ ή ς τους μέχρις ενός.
Υπ αυτή την έννοια,οι δεξιοί μαχητές δεν υπερασπίστηκαν την πόλη του Κιλκίς αλλά την ζωή τους, σε μία μάχη που δεν την θέλησαν αλλά τους την επέβαλαν άλλοι εκ των πραγμάτων. Βεβαίως και έφεραν όπλα. Όμως αυτά δεν τα εφοδιάστηκαν για τις ανάγκες της συγκεκριμένης μάχης, αλλά τα είχαν από πριν, δεδομένου ότι στη χώρα υπήρχε γερμανική κατοχή και η αντάρτικη ζωή ήτανε στην κορύφωσή της.
Ε Ρ Ω Τ Α Τ Α Ι.
1) Αφού είχαν προηγηθεί συμφωνίες ανταλλαγής στον Λίβανο και στην Καζέρτα
2) Αφού οι δεξιές δυνάμεις, δεν είχαν πρόθεση μάχης. Απλά είχαν συγκεντρωθεί στο Κιλκίς περιμένοντας τους Άγγλους.
3)Αφού οι Γερμανοί από της 30-10-1944 είχανε εκκενώσει την Ελλάδα και δεν υπήρχε στην χώρα κατακτητής.
4)Αφού οι ηγέτες των ανταρτικών ομάδων ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΕΔΕΣ ΕΚΚΑ συζητούσαν με την Κυβέρνηση του Καΐρου να βρουν τρόπο ομαλής μετάβασης στη Δημοκρατία μετά την αποχώρηση των Γερμανών,

ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΟΙ ΕΛΑΣΙΤΕΣ ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΤΟ ΚΙΛΚΙΣ;
Όλοι οι αριστεροί συγγραφείς συμφωνούν ότι οι δεξιές ανταρτικές ομάδες είχανε συγκεντρωθεί στο Κιλκίς “και περίμεναν τους Άγγλους, τα νέα αφεντικά τους” Επομένως δέχονται ότι οι δεξιοί στο Κιλκίς δεν είχανε πρόθεση μάχης. Τότε γιατί υπέστησαν τη μάχη εκ μέρους του ΕΛΑΣ;
Επ’ αυτού οι κομμουνιστές έχουν έτοιμη την απάντηση. Για να απελευθερώσουνε, λέει, το Κιλκίς από τους φασίστες, τους ταγματασφαλίτες, τους συνεργάτες των γερμανών, τους Παοτζηδες κλπ κλπ
Άς υποθέσουμε ότι όλοι αυτοί ήταν έτσι οπως τους αποκαλούν οι ελασίτες (δηλ.φασίστες,ταγματασφαλίτες κλπ) Σε ποιο μέρος του κόσμου ακούσθηκε ότι ένοπλοι αντάρτες έδωσαν μάχη σε μία πόλη, όχι για να επιβάλουν την ιδεολογία τους, αλλά για να ε ξ ο ν τω σ ο υ ν αυτούς που ήταν αντίθετοι με την ιδεολογία τους; Σε ποιό μέρος του κόσμου ακούσθηκε ότι ένοπλοι αντάρτες έδωσαν μάχη για να α π ε λ ε υ θ ε ρ ώ σ ο υ ν μια πόλη από τους συμπατριώτες τους;
Και όμως ακόμη και σήμερα οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ ΕΑΜ ΕΛΑΣ και όλοι οι αριστεροί συγγραφείς (Κικίτσας,Χορομίδης,Τσανακλίδης κλπ) μιλούν για την απελευθέρωση του Κιλκίς. Απο ποιούς μωρέ απελευθερώσανε το Κιλκίς; Από τους Γερμανούς που ήδη είχανε φύγει για την πατρίδα τους; Από τους Βουλγάρους; Από τους Τούρκους;
Αυτούς που “νίκησαν” ήτανε Έλληνες και ιδεολογικές μόνο διαφορές τους χώριζαν. Δεν ώφειλαν να επιβάλλουν την ιδεολογία τους με δημοκρατικά μέσα, οι φοβεροί αυτοί «Δημοκράτες»; Έπρεπε να βουτήξουν την πόλη στο αίμα; Και ποιος τους έδωσε την αρμοδιότητα του ”τιμωρού”; Ποιος τους νομιμοποίησε να επιβάλλουν την νομιμότητα; Από ποια δημοκρατική διαδικασία (εκλογές-δημοψήφισμα) άντλησαν δικαίωμα τιμώρησης των προδοτών της πατρίδος δεδομένου ότι στο Λίβανο είχε συμφωνηθεί η τιμωρία των δοσιλόγων απο την νόμιμη Κυβέρνηση;
Οι βαρβαρότητες, οι βασανισμοί, αγριότητες και σφαγές που ακολούθησαν σε βάρος δεξιών πολιτών, μετά την είσοδο των Ελασιτων στο Κιλκίς ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΑΙ ούτε από τους ίδιους τους Ελασίτες.

Και ποιοί είναι αυτοί οι 7400 πολίτες που δολοφονήθηκαν άγρια απο τους ελασίτες; Ειναι πράγματι φασίστες, ταγματασφαλίτες και συνεργάτες των γερμανών ή είναι σύνολο πολιτών με αντικομμουνιστικά αισθήματα; Συνέβη βέβαια οι πολίτες αυτοί να είναι και ένοπλοι, αλλά αυτό ήταν αναγκαία συνέπεια είτε αντάρτικης δράσης κατά των Γερμανών, είτε ένοπλης άμυνας κατά των ελασιτών.
Ο σκοπός του σημερινού μνημοσύνου είναι θρησκευτικός. Επειδη όμως οι αμετανόητοι υμνητές του ΚΚΕ ΕΑΜ ΕΛΑΣ εξακολουθούν να λατρεύουν την προπαγάνδα και την συκοφαντία, θα επιχειρήσω μία σύντομη αναφορά στην ιστορική αλήθεια.
Το τροπάρι των ταγματασφαλιτών και προδοτών Παοτζήδων, συνεργατών των Γερμανών, οι ελασίτες δεν το ανακάλυψαν στη μάχη του Κιλκίς, δηλ στις 4-11-1944.Το μένος τους κατά των παραπάνω, ξεκινάει ουσιαστικά από το 1943 και ειδικά μετά το Στάλιγκραντ και την συντριβή του Ρόμελ στην Αφρική, οπότε φάνηκαν σαφή σημάδια της επερχόμενης ήττας των Γερμανών. Από δω και πέρα το ΕΑΜ, που ηλέγχετο από το ΚΚΕ, πρώτο στόχο του έταξε την ε π ο μ έ ν η αποχώρησης από την Ελλάδα των κατοχικών δυνάμεων την καθολική επικράτηση σε όλη την επικράτεια . Κύριος στόχος των δεν ήτανε η αντίσταση κατά των Γερμανών, οι οποίοι έτσι και αλλιώς θα έφευγαν, αλλά η εξολόθρευση εκείνων των δυνάμεων που θα ήταν εμπόδιο στην εγκαθίδρυση κομμουνιστικού καθεστώτος στη χώρα. Αυτές οι δυνάμεις δεν ήταν παρά οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ ΕΚΚΑ ΠΑΟ (και μικροτέρων δεξιών ομάδων)και αυτές έπρεπε πάση θυσία να εξοντωθούν
Παράλληλα με την σωματική τους εξαφάνιση, επιχείρησαν οι κομμουνιστές να πετύχουν την η θ ι κ ή τους εξόντωση. Έτσι άρχισε η προπαγάνδα των ταγματασφαλιτών και συνεργατών των Γερμανών που δεν περιοριζότανε μόνο σ αυτούς που πράγματι συνεργάσθηκαν με τους γερμανούς ,αλλά επεκτεινόταν συκοφαντικώς και σε όλους τους άλλους αντάρτες που αρνούνταν να ενταχθούν στις δυνάμεις τους.
Είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι στις αντικομμουνιστικές δυνάμεις, υπαγότανε και οι ένοπλες ομάδες των Δάγκουλα, Βήχου, Πούλου, Σπυρίδη, Σκαπέρδα κλπ. Αυτοί όμως ήτανε κοινοί προδότες της πατρίδος, επεδίωκαν το πλιάτσικο και πράγματι φορέσανε γερμανική στολή. Γι αυτό και μετακατοχικά δικάσθηκαν από το ειδικό δικαστήριο δοσιλόγων που συνέστησε η ελληνική κυβέρνηση. Η ΠΑΟ όμως (Πανελλήνια Απελευθερωτική Οργάνωση) την οποία οι ελασίτες επίτηδες εξομοίωναν με τις ομάδες των παραπάνω δοσιλόγων, ιδρύθηκε για λόγους εθνικής αντίστασης κατά των γερμανών, διοικείτο από έντιμους αξιωματικούς του τακτικού στρατού και χωροφυλακής και διεπόταν από γραπτό οργανωτικό κανονισμό. Και μόνο το γεγονός ότι είχε αρχίσει να αποτελεί τον αντάρτικο αντίποδα του ΕΛΑΣ στη βόρεια Ελλάδα, επέσυρε την μήνι των κομμουνιστών, οι οποίοι δια του ΕΛΑΣ πέτυχαν την διάλυσή της (1943).

Άλλως τε στο Λίβανο, επιτιθέμενος στην αντιπροσωπεία του ΕΛΑΣ-ΚΚΕ ο Πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου, κατηγόρησε ευθέως τον ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΚΚΕ ότι απαγορεύουν με την ποινή του θανάτου, την έξοδο στο βουνό πολιτών για να εκτελέσουν το πατριωτικό τους καθήκον κατά των δυνάμεων κατοχής, συμμετέχοντες σε αντάρτικες ομάδες πέραν του ΕΛΑΣ. Όταν πια ο ΕΛΑΣ είχε ενδυναμωθεί, η ΠΑΟ είχε διαλυθεί κι οι αντικομμουνιστικές δυνάμεις βρισκότανε στο έλεος των κομμουνιστών, κάποιοι αντάρτες (μη κομμουνιστές)δεχτήκανε όπλα από τους Γερμανούς για την προστασία της ζωής των από τους Ελασίτες. Οχι αναίτια, έκριναν ότι ο κίνδυνος ζωής των από τους Γερμανούς(οι οποίοι έτσι κι αλλιώς θα έφευγαν στο εγγύς μέλλον από την Ελλάδα) ήτανε μικρότερος από αυτόν των ελασιτών. Αυτή την ιστορική αλήθεια την αναγνωρίζουν σήμερα ιστορικοί ερευνητές αιτιολογώντας την αντίδραση αυτών των ανθρώπων (όρα συλλογικό έργο ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΙ υπό την επιμέλεια του Νικου Μαραντζίδη) Ωστόσο, η συμπεριφορά αυτή μερικών, άλειψε βούτυρο στο ψωμί των κομμουνιστών, αν και υπαίτιοι αυτής της στάσης των τρομοκρατημένων πολιτών, ήτανε οι ίδιοι. Οι μανούλες όμως στην συκοφαντία και προπαγάνδα κομμουνιστές ,την υπαίτια αυτή συμπεριφορά συγκεκριμένων πολιτών, την επεξέτειναν ισοπεδωτικά στο σύνολο των αντιπάλων τους.
Με άλλα λόγια οι κομμουνιστές είχανε πετύχει το σκοπό τους με την συκοφαντία ,την προπαγάνδα και τις ισοπεδωτικές γενικεύσεις τους (Είσαι ΠΑΟ, είσαι φασίστας).

Δυστυχως την ίδια μέθοδο εξακολουθούν να εφαρμόζουν και σήμερα, αφού κατά την τακτική τους όλοι οι αριστεροί είναι δημοκρατικοί, προοδευτικοί, φωτισμένοι και φιλειρηνιστές, ενώ οι δεξιοί είναι φασίστες, σκοταδιστές, ιμπεριαλιστές και φιλοπόλεμοι.
Και δεν διερωτώνται, αυτοί οι θιασώτες της αυτοκριτικής, γιατί αφού είναι τόσο προοδευτικοί, τόσο φιλειρηνιστές, αφού έχουν τόσο φιλεργατικό τόσο φιλαγροτικό, τόσο κοινωνικό πρόγραμμα ο Λαός της Ελλάδος δεν τους δίνει πολιτική δύναμη πάνω από 5-6 εκλογικές μονάδες. Το κλειδί βρίσκεται στη λέξη ΜΝΗΜΗ την οποία νομίζουν ότι στερείται ο ελληνικός λαός.
Κανείς δεν επιθυμεί τον διχασμό των Ελλήνων και την αναζωπύρωση παθών. Ταυτόχρονα κανείς από μας δεν ανέχεται, εκπρόσωποι του ΕΛΑΣ ΚΚΕ, 76 χρόνια μετά να πανηγυρίζουν δημόσια τη σφαγή συμπατριωτών τους, προσβάλλοντας βάναυσα τη μνήμη τους. Η ζημιά που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν σε αυτόν τον τόπο είναι τεράστια. Η πατρίδα μας θα ήταν πολύ διαφορετική χωρίς αυτούς.