1η Απριλίου 1955: Η ΕΟΚΑ εναντίον των Άγγλων στην Κύπρο

Αυτόν τον Απρίλιο ξεκινά ο μεγάλος Αγώνας του Κυπριακού Ελληνισμού μέσα από τις τάξεις της ΕΟΚΑ, για την αποτίναξη του Αγγλικού Ζυγού και την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Ας δούμε όμως πώς οδηγήθηκαν τα πράγματα στην ένοπλη ρήξη με τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η συμμετοχή της Ελλάδος στην πλευρά των Νικητών, ύστερα από μία μεγάλη σειρά Θυσιών τόσο αμάχων όσο και Ενόπλων από την 28η Οκτωβρίου 1940 ως το τέλος του Πολέμου, είχε γεμίσει τους Έλληνες με ελπίδες και προσδοκίες για την δικαίωση προαιώνιων εθνικών δικαίων. Όλοι το ομολογούσαν και το ζητούσαν. Αυτό προσπάθησε να υπερασπιστεί η Ελλάς μετά τον Πόλεμο στις Διεθνείς συσκέψεις των Νικητών.

Όπως είναι γνωστόν, από τα τρία ζητούμενα της Ελληνικής Διεκδίκησης μόνο για τα Δωδεκάνησα (που προ της Κατοχής ήταν Ιταλοκρατούμενα) επιτεύχθηκαν οι εθνικές προσδοκίες με την Ενσωμάτωσή τους στην Ελλάδα, ενώ αγνοήθηκε η επίλυση του Βορειοηπειρωτικού και της διευθέτησης των βορείων μας συνόρων προς την Βουλγαρία (που την κρίσιμη στιγμή …. πέρασε στους Νικητές). Παρέμενε όμως ένα καυτό θέμα ,αυτό της Κύπρου, που η Βρετανική Κατοχή δεν επέτρεπε οποιαδήποτε διεκδίκηση από Ελληνικής πλευράς, παρά τις (ειλικρινείς ή χάριν εντυπωσιασμού) δηλώσεις των Ελλήνων Πολιτικών κατά καιρούς . Οι Έλληνες της Κύπρου κατανόησαν ότι η εξάρτηση της κατεστραμμένης μεταπολεμικής Ελλάδος και η επικράτηση του Ψυχρού πολέμου δεν άφηναν ελπίδες συμπαράστασης της Μητέρας Ελλάδος στον Αγώνα της Κύπρου. Έτσι την δεκαετία του 1950 ξεκινά ένας δύσκολος Αγώνας των Ελλήνων της Κύπρου με στόχο την ‘Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα. Τον Απρίλιο του 1955 ο αγώνας αυτός παίρνει ένοπλη μορφή εναντίον των Αποικιακών Βρετανικών Δυνάμεων με την δράση της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών), κάτι που θα οδηγήσει στην μισή λύση: αυτήν της Ανεξαρτησίας της Κύπρου με όρους πολύ δυσμενείς και με κακές μελλοντικές προϋποθέσεις για διχασμό του Νησιού.

Τι οδήγησε στην 1η Απριλίου 1955
Στις 15 Ιανουαρίου 1950, η Εθναρχούσα Εκκλησία Κύπρου πραγματοποίησε Δημοψήφισμα υπό τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο Β’ , στο οποίο ο Ελληνικός Κυπριακός λαός ψήφισε την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, σε ποσοστό 95,7%. Οι Άγγλοι, όμως, τήρησαν και πάλι αρνητική στάση. Στις 28 Ιουλίου 1954, ο Υφυπουργός Αποικιών, Χένρυ Χόπκινσον, ανέφερε στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι η Κύπρος είναι περιοχή με στρατηγική αξία, και γι’ αυτό ουδέποτε θα τύχει αυτοδιάθεσης. Η Ελλάδα, με αίτησή της στον Ο.Η.Ε., το 1954, ζήτησε, από τον Οργανισμό, την «Εφαρμογήν, της αρχής των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης των λαών, στην περίπτωσιν του λαού της Κύπρου». Στις 17 Δεκεμβρίου 1954, η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. απέρριψε την αίτηση της Ελλάδας. Έτσι, την 1η Απριλίου 1955 ξεκίνησε την δράση της η Ε.Ο.Κ.Α. Πολιτικός αρχηγός της υπήρξε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ’ και Στρατιωτικός ο Γεώργιος Γρίβας, με το ψευδώνυμο Διγενής. Σκοπός της Ε.Ο.Κ.Α. ήταν η απελευθέρωση της Κύπρου και η Ένωσή της με την Ελλάδα.

Ο Αγώνας αγκαλιάστηκε απ’ όλο το λαό της Κύπρου, κι ανέδειξε αγωνιστές, οι οποίοι με αυταπάρνηση προσέφεραν τη ζωή τους στην πατρίδα, είτε πέφτοντας νεκροί στα πεδία των μαχών, είτε ξεψυχώντας από τα βασανιστήρια, ή δι’ απαγχονισμού. Ανάλογες αγωνιστικές κινητοποιήσεις κι εκδηλώσεις γινόντουσαν και στην Ελλάδα, αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια του Αγώνα λειτούργησε σχέδιο αποστολής όπλων, στην Κύπρο, με επιβατικά πλοία της γραμμής Πειραιά-Λεμεσού. Άλλα όπλα έφταναν με το ταχυδρομείο της Πάφου, μα κι αλλιώς. Στις 29 Ιανουαρίου 1956, ο οπλισμός της Ε.Ο.Κ.Α. εμπλουτίστηκε με 800 περίπου κυνηγετικά όπλα Ελληνοκυπρίων, τα οποία πήραν, απ’ αυτούς, μέλη της Ε.Ο.Κ.Α. Ένας άλλος τρόπος, με τον οποίο βρίσκονταν όπλα, ήταν οι επιθέσεις σε αστυνομικούς σταθμούς και από νεκρούς Άγγλους στρατιώτες. Μερικά όπλα ήταν ντόπιας κατασκευής, φτιαγμένα σε ειδικά εργαστήρια, στα οποία κατασκευάζονταν, επίσης, ωρολογιακές βόμβες, νάρκες και άλλο πολεμικό υλικό.

Το πρωϊνό της 1ης Απριλίου 1955 και το πρώτο θύμα
Πρώτο θύμα του Αγώνα, σκοτωμένος σε ατύχημα, καθώς προσπαθούσε, τα μεσάνυκτα της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου 1955, να βοηθήσει τον Ανδρέα Κάρυο να προκαλέσει βραχυκύκλωμα, λίγο έξω από το Αυγόρου, για να συσκοτισθεί η Αμμόχωστος την ώρα που θα ρίχνονταν οι πρώτες βόμβες της Ε.Ο.Κ.Α., υπήρξε ο Μόδεστος Παντελή. Γεννήθηκε στο χωριό Λιοπέτρι, της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 16 Δεκεμβρίου 1923. Ο αγώνας εξερράγη στις 0.30″ το πρωί της lης Απριλίου 1955, ξημερώματα Παρασκευής. Όπως αναφέρει σε σχετικό αφιέρωμα η ιστοσελίδα «Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον: «Η Κύπρος μετατράπηκε ξαφνικά σε ένα κοχλάζον ηφαίστειο που με τη φωτιά του καταύγαζε τον κόσμο και με τις υποχθόνιες δονήσεις του έσειε τα θεμέλια της γης. ‘Ήταν απίστευτο. Ο εχθρός αλαφιάστηκε.

Ο λαός ένιωσε να του θερμαίνει την καρδιά η άγια φωτιά. Η νιότη πυρπολήθηκε. Τα λάβαρα των αιώνων υψώθηκαν στα κάστρα. Ολόκληρο το νησί έγινε μια απέραντη γαλανόλευκη σημαία. Κι η μπαρουτοκαπνισμένη ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε από τα πολεμικά τροπάρια του Γένους και τα εμβατήρια του ξεσηκωμού. Εκείνη την πρώτη νύχτα χτύπησε ο Γρηγόρης Αυξεντίου με την ομάδα των Αμμοχωστιανών στη Δεκέλεια, με αποστολή να προκαλέσουν διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος και συσκότιση σ’ όλο το νησί. Ο Μάρκος Δράκος με την ομάδα “Αστραπή” ανατίναξαν τον Ραδιοφωνικό σταθμό. Άλλες ομάδες ανάλαβαν αποστολές σε προκαθορισμένα σημεία σε διάφορες περιοχές. Την αφετηρία της ιστορίας της δόξας, οριοθέτησε με τη θυσία του ο πρώτος νεκρός. Ο Μόδεστος Παντελή. Ο ήρωας πέθανε από ηλεκτροπληξία ενώ επιχειρούσε να καταστρέψει τα ηλεκτροφόρα Καλώδια. Χρησιμοποίησε σχοινί που είχε υγρανθεί από τη νυχτερινή ανοιξιάτικη νοτιά. Την 1η Απριλίου 1955, η Κύπρος ξύπνησε αναστατωμένη πριν να ροδίσει η αυγή. βγήκε στους δρόμους απορώντας. Το μυστικό της το αποκάλυψε ο Αυγερινός της ελευθερίας που μεσουράνησε μετά τις πρώτες εκρήξεις. Η πατρίδα φόρεσε τα γιορτινά της κι έκανε το σταυρό της.

Το πανηγύρι του αγώνα άρχιζε. Ο άγγελος του λυτρωμού φτεροκοπούσε και μετέδιδε από πόρτα σε πόρτα το άγγελμα του ξεσηκωμού.» Κι ο Διγενής κυκλοφορούσε την προκήρυξή του.

Προκήρυξη του Διγενή
Με την βοήθειαν τού Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου τού Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν τού Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίον μάς κατέλιπαν οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην: “‘Η τάν ή επί τάς”…. …Διεθνείς διπλωμάται, ατενίσατε το έργον σας. Είναι αίσχος εν εικοστώ αιώνι, οι λαοί να χύνουν το αίμα των διά να αποκτήσουν την λευτεριά των, το θείον αυτό δώρον, για το οποίον και εμείς επολεμήσαμεν παρά τό πλευρόν των λαών σας, και για το οποίον σείς τουλάχιστον διατείνεσθε ότι επολεμήσατε εναντίον τού ναζισμού και τού φασισμού. Έλληνες, όπου και αν ευρίσκεσθε, ακούσατε την φωνήν μας: Εμπρός, όλοι μαζί για την λευτεριά της Κύπρου μας.

Ε.Ο.Κ.Α Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ

Γεώργιος Διον. Κουρκούτας

1η Απριλίου 1955: Η ΕΟΚΑ εναντίον των Άγγλων στην Κύπρο

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Κύλιση προς τα επάνω